Awanturnicze i barwne losy Antoniego Szymborskiego mogłyby stanowić ilustrację polskiej historii XIX wieku. Typowy dla romantyzmu niepokój ducha, głód przygody, włóczęgi i wolności każe mu rzucać się we wszystkie niepodległościowe awantury, ale z drugiej strony pozytywistyczna trzeźwość skłania go do ”życia praktycznego”, uczenia się zarządzania majątkami rolnymi - co jest jednak gwałtem narzuconym własnej naturze. Żywot to nieprawdopodobny, jakby wymyślony przez mistrza ...
