Tom zawiera wybór utworów poetyckich Daniela Naborowskiego, polskiego poety barokowego, dyplomaty i tłumacza. Tworzył w nurcie poezji metafizycznej. W swoich utworach godził wartości sprzeczne. Renesansowej pochwale rozsądku i życia statecznego towarzyszy przekonanie o marności świata i nieuchronnym przemijaniu wszelkich zjawisk.
Choć Daniel Naborowski podzielał powszechne w baroku przekonanie, że świat i człowiek to „marność nad marnościami i wszystko marność'' — jakby wbrew temu do wielu spraw podchodził z wielkim zaangażowaniem. Na przykład w swej poezji — choć była zaledwie jego pobocznym zajęciem — nie ustawał w dążeniu do artystycznego mistrzostwa. Skąd ten paradoks? I czy rzeczywiście jest to paradoks, czy też specyfika epoki, w której tworzył?Urodzony w 1573 roku Daniel Naborowski łączył liczn...
