Esej dotyczy ewolucji poczucia czasu w perspektywie społeczno-historycznej. Elias przedstawia, jak funkcjonowały w społecznościach różne konstrukcje czasu, które są jedną z form koordynacji życia człowieka. Genezę kategorii czasu autor widzi w połączeniu ludzkiego aparatu poznawczego, zdolnego do abstrahowania sekwencyjności zdarzeń, i kontekstu społecznego, ale osadzonych zawsze w fizycznej rzeczywistości.
Norbert Elias kreśli portret człowieka, którego osobowość była pełna paradoksów: muzycznego geniusza bez ogłady, obdarzonego błyskotliwym talentem, ale wyobcowanego towarzysko, kompozytora podziwianego za wspaniałe osiągnięcia, lecz pogrążonego w rozpaczy. Korzystając z metod psychoanalizy Freuda, autor dowodzi, że decydujący wpływ na skomplikowaną psychikę Mozarta i rozkwit oszałamiającego talentu miał jego ojciec Leopold, który wychowywanie syna traktował jak pracę rzeźbiar...
Prezentowana praca Norberta Eliasa, znanego głównie ze swojej prekursorskiej dla socjologii historycznej książki na temat kształtowania się cywilizacji zachodnioeuropejskiej, to zbiór 3 obszernych esejów poświęconych tematowi kluczowemu dla socjologii jako dyscypliny, a mianowicie problemowi relacji między jednostką a społeczeństwem. Pisane w ciągu prawie pięćdziesięciu lat części tej pracy z jednej strony pokazują niezwykłą ewolucję poglądów tego jednego z największych socjo...
