Książka jest próbą ukazania na wybranych przykładach, w jaki sposób, w jakich okolicznościach i w jakim celu pojawiają się w operze postaci ludzi pióra oraz ich sztuka. Zaprezentowani bohaterowie - poeci są bardzo różni pod względem charakteru scenicznego, nurtu literackiego, który reprezentują, oraz funkcji, jaką pełnią w obrębie świata przedstawionego – celem pracy jest bowiem, poprzez konfrontację jak najbardziej odmiennych przykładów, naszkicowanie modelu operowej „histor...
Tytułowym bohaterem jest Mickiewicz – ale nie jest on w tej książce tematem jedynym ani nawet głównym. Znalazło się w niej kilka przykładów relacji artystycznych, w których Mickiewicz jest jedną ze stron. Relacje te są różnorodne, nie tylko o charakterze wpływu: są to również wspólne Mickiewiczowi i innym, niekiedy bardzo odmiennym od niego autorom matryce estetyczne i myślowe, a także podobieństwa zachodzące tam, gdzie bezpośrednie oddziaływanie z całą pewnością nie nastąpił...
„Okoliczności liryczne” muzyki, o których mowa w książce, to okoliczności jej odbioru przez szczególną grupę słuchających, jaką stanowią poeci. Głównym przedmiotem zainteresowania stały się więc wiersze, które przedstawiają rozmaite sytuacje obcowania ze sztuką dźwięków: teksty, w których sytuacja liryczna jest tożsama z sytuacją muzyczną lub też przez nią warunkowana. Praca opiera się na założeniu, że utwory poetyckie, niezależnie od typowego dla nich subiektywnego charakter...
Literatura w rozmaitych jej odmianach towarzyszyła twórczości Chopina od początku jego drogi artystycznej. I nawet jeśli nie zawsze była to literatura szczególnie wysokich lotów, to nie sposób jej pominąć. Nie tylko dlatego, że recepcja jego dzieł od zarania była silnie naznaczona romantyczną ideą korespondencji sztuk, ale choćby i dlatego, że literaturoznawcze metody badań okazują się niezbędne przy korzystaniu z najbardziej elementarnego źródła wiedzy na temat kompozytora, ...
Improwizacja poetycka w kulturze polskiej XIX wieku na tle europejskim Iwony Puchalskiej jest niezwykle rzetelną, erudycyjną i dobrze skomponowaną oraz pięknie napisaną rozprawą. Autorka prezentuje fenomen improwizacji literackiej w kulturze europejskiej XVIII i XIX wieku, zwłaszcza włoskiej, a następnie skupia się na największych poetach-improwizatorach polskich, to znaczy Adamie Mickiewiczu i Jadwidze Łuszczewskiej - Deotymie. Choć zestawienie tych nazwisk w jednej monograf...
