Od samego początku, zważywszy na powojenne „wędrówki ludów”, teatr lubelski podlegał „dynamicznym zmianom”, szczegółowo opisanym w książce. „Dynamiczne zmiany”, a zwłaszcza dyskusje tyczyły przede wszystkim prezentowanego repertuaru. Nowa władza oraz część krytyki żądały – z latami coraz bardziej stanowczo – aby teatr pełnił funkcję dydaktyczną, przyciągając nową i oczekiwaną publiczność – robotniczą. (…) Niezbywalną wartością studium dr. Cymermana jest ukazanie tych dogmaty...
