Myślą przewodnią książki jest założenie, iż - choć w wielu punktach zasadniczo różne i z upływem czasu jeszcze oddalające się od siebie - rozsiane po całej Europie liczne gminy aszkenazyjskie i sefardyjskie poddawane były, począwszy od końca XV aż po XVIII wiek, takim samym i powszechnym naciskom oraz wpływom zewnętrznym, co nie tylko pozwala mówić o wchodzącej w epokę nowożytną w wieku XVI społeczności europejskich Żydów jako o całości, ale także świadczy o znacznie bardziej...
