Książka Jacka Łukasiewicza Poeta Grochowiak to praca wybitnego literaturoznawcy i przyjaciela Stanisława Grochowiaka, który jako krytyk literacki towarzyszył poecie w zasadzie od debiutu po ostatnie utwory. Łukasiewicz zabiera czytelnika w podróż po twórczości Grochowiaka, w trakcie której tłumaczy i omawia poezję przyjaciela, niekiedy odkrywa przed nami nieznane i trudno dostrzegalne aspekty utworów autora Płonącej żyrafy. Wpasowuje je też w odpowiedni kontekst, kulturowy, h...
To zbiór analiz literackich, zarówno utworów bardzo znanych, jak i dużo rzadziej omawianych, choć równie znakomitych. Przydać się mogą te interpretacje nauczycielom polonistom, studentom i uczniom liceów. Autor uwzględnia najtrafniejsze dotychczasowe odczytania przez znawców, daje też propozycje lektury nowe i własne - poczynając od debiutu Mickiewicza w "Tygodniku Wileńskim" z roku 1818, kończąc na lirykach ostatnich.
Kąt widzenia to zapisy znakomitego krytyka literackiego i historyka literatury, które pochodzą głównie z jego autorskiej rubryki Notatki literackie prowadzonej na łamach miesięcznika „Odra”. Kilka z nich opublikowanych zostało w „Tygodniku Powszechnym”, „Kwartalniku Artystycznym” i „Nowych Książkach”, są tu także teksty dotąd niedrukowane. Jak możemy przeczytać w posłowiu do książki: „Nie jest to dziennik krytyka. Krytyk czyta systematycznie nowości, towarzyszy autorom, prop...
W "Rytmach jesiennych" odnajdujemy zapis zapamiętanych obrazów, wspomnień. Aura jesienno-zimowa jest aurą śmierci, odchodzenia. Jednak gdy w tomie pojawia się śmierć, czy to nazwana, czy wyczuwana jedynie podskórnie, nie ma w niej szczególnego dramatyzmu, wszystko rozgrywa się spokojnie, po cichu, śmierć nie paraliżuje, starość nie jest powodem do smutku, jest to bowiem przejaw rytmiczności życia natury, która wciąż dostarcza autorowi coraz to nowych inspiracji.
TR jest książką o podmiocie liryki Tadeusza Różewicza, tworzonym od tomu Niepokój (1947) aż po dzień dzisiejszy. TR to – kreacja osobowa, która ulegała przemianom i przyjmowała różne role, wśród nich: mającego „małą kamienną wyobraźnię” przedstawiciela akowskiego pokolenia; poety, który znalazł się wśród zbuntowanych form, wobec nieludzkiej, bo wyalienowanej sztuki; poetyanonima; poety-„gawędziarza”. TR – zarazem wzniosły, ironiczny, żartobliwy – jest zawsze ponad tymi rolami...
