Ars longa, vita brevis – sztuka długa, życie krótkie – sentencja Hipokratesa, pierwotnie odnosząca się do medycyny, weszła trwale do kultury jako fundament myślenia o sztuce. Sztuce w późniejszym rozumieniu, pojmowanej jako twórczość artystyczna. Jako maksyma przyjęła się w wersji skróconej, niosąc przesłanie apologetyczno-konsolacyjne: choć życie nasze jest krótkie, sztuka nadal trwa. Jej pełne brzmienie ma jednak sens odmienny, nieoparty na prostym przeciwstawieniu, bogatsz...
Skarb – słowo, którym nazywamy coś dla nas najcenniejszego. Skarb może mieć postać materialną, być kosztownym i kunsztownym przedmiotem o ważnej funkcji sakralnej lub świeckiej - mszalnym kielichem, monstrancją, królewską koroną. Ale może też być czymś z pozoru materialnym nic nie wartym – jak drobne szczątki ciał świętych, dla których wspaniałe złote relikwiarze są zaledwie oprawą. Skarb może w końcu być czymś o wartości niematerialnej – pamięcią, uczuciem, widokiem. Może b...
Sprawcą tych tekstów jest oko. A raczej para żywych oczu. Oczu ciekawych wszystkiego, patrzących na świat zachłannie, raz w pośpiechu, raz w zagapieniu. Oczu, które ciągnie daleki świat, ale i własny śmietnik. Równie urzeczonych hinduistycznymi świątyniami, jak podwórkowym habitatem dla bezpańskich kotów. Kochających sztukę, ale odpornych na muzealne zbiegowiska arcydzieł. Oczu łasych na absurdy, ale też czułych na krzywdę i fałsz. A nade wszystko wciąż utwierdzanych w wierze...
