Książka jest próbą spojrzenia na Goulda – pianistę, kompozytora i myśliciela – przez pryzmat muzycznej konstrukcji fugi. Zdaniem autora nieprzypadkowo Gould był genialnym wykonawcą fug Bacha, sam pozostając nowym wcieleniem polifonii. Fuga, po włosku „ucieczka”, wydaje się formą najodpowiedniejszą dla artysty-outsidera, pragnącego uciec od narzuconej z góry formy i wykreować formę własną, stworzyć ją mocą własnej woli. Gould, pustelnik stroniący od wszelkiej rywalizacji, wier...
