"Kazimierz Świegocki napisał pracę ważną i rozważną (…). Napisał ją z pasją (…). Dał dojrzałą, twórczą, a nie odtwórczą, własną i oryginalną próbę lektury arcytrudnej poezji Mickiewicza, Norwida i Leśmiana (…). Jest to swego rodzaju interpretacyjny traktat. Do niewątpliwych zalet należy jego język”. (Prof. Jarosław Ławski) „Któż mógłby być bardziej wnikliwym hermeneutą twórczości Mickiewicza, Norwida i Leśmiana. odkrywcą ich wielu tajemnic, niż poeta będący jednocześnie filo...
Do lektury Mickiewicza powinno się wracać w różnych momentach życia. Książka Kazimierza Świegockiego pokazuje, że warto: przynosi ożywczą interpretację egzystencjalnych wątków Sonetów krymskich, pomniejszych wierszy, utworów tłumaczonych przez Mickiewicza, a zamyka ją szkic o Panu Tadeuszu i Dziadach. Do zacnego grona piszących o Mickiewiczu filologów dołączył filozof. Anna Nasiłowska Interpretacje profesora Świegockiego, filozofa i poety, są jak deszcz, którego łaknęła chyl...
Książka niniejsza składa się z dwóch rodzajów tekstów - poezji i esejów. I na pierwszy rzut oka może z tego powodu jej kompozycja wydawać się niespójna, nazbyt sztuczna, więc i nieusprawiedliwiona. Tak jednak nie jest. Drobne szkice, zatytułowane POETA WOBEC TAJEMNICY, CZYLI O NATURZE POEZJI mają charakter wypowiedzi programowych i stanowią w istocie manifest poezji metafizycznej.
Od Autora
