Bardzo wpłynęliście na mnie, na mój „rozwój” czy osobowość przez samo swoje istnienie. Z tego wniosek, że nic nie ginie, że żadna wdzięczność nie ginie. Macie wobec mnie moralne zasługi, niezamierzone i tym cenniejsze, wynikające z tego, że realizowaliście siebie.
CZESŁAW MIŁOSZ DO TADEUSZA BYRSKIEGO, 15 GRUDNIA 1957 R.
„W pogoni za teatrem” to uzupełniona reedycja wspomnień Tadeusza Byrskiego, opublikowanych w ocenzurowanej wersji w roku 1976 w PIW-ie. Byrski, aktor, reżyser, społecznik, przed wojną związany z Redutą Juliusza Osterwy, współtwórca i jeden z pionierów teatru radiowego w Wilnie i Warszawie, po wojnie związany z Polskim Radiem, dyrektor i współdyrektor – z żoną Ireną – kilku teatralnych scen, pedagog.
