W poezji Śliwiaka ogromną rolę odgrywa wyobraźnia. To ona - przy pomocy cieczy, ognia i światła - ożywia martwe formy, obdarza barwą i oddechem sztywne rekwizyty. Nieustanny zachwyt nad rzeczywistością przerywany jest raz po raz fleszami, bolesnymi dreszczami śmierci. „Zaznawać światła gdziekolwiek się jawi choćby odbite choćby oddalone choćby go było tylko tyle aby powlec nim igłę albo kroplę wody” Świat realny przeistacza się częst...
