O Krainie lenistwa Marian Stala pisał: „Wojdyło jest niewątpliwie poetą dystansu, świadomie dozowanej i tonowanej ironii. Nie lubi gwałtownych efektów, ostrych jakości, krańcowych emocji. (...) Jest poetą skupienia. Skupienia, które nie odcina od świata i pozwala lepiej dostrzec jego niejednoznaczność, złożoność, wielokształtność... ”. Słowa te zachowały swą aktualność także w odniesieniu do najnowszych wierszy Wojdyły - choć z czasem więcej w jego poezji drapieżności...
