Pozostałe - Książki

Po raz pierwszy zetknąłem się z relacją Julii Nikołajewnej Danzas o jej więziennej i łagrowej poniewierce pisząc o Kanale Białomorskim; jest ona jedną z bohaterek mojej książki – poświęciłem jej rozdział Dama o greckim profilu. Ponieważ z tamtego czasu zostały mi zrobione na własny użytek tłumaczenia fragmentów Czerwonej katorgi – uznałem, że wspomnienia te powinny być szerzej udostępnione. Przełożyłem zatem ich całość, korzystając z rosyjskiej wersji dzieła (jego oryginał zo...

Z okna widać to, co najbliższe. Gdy się jednak zmruży oczy, można dostrzec to, co uniwersalne, powszechne, wspólne. Widok z okna Jacka Kurka zachwyca krajobrazem śląskiej małej ojczyzny, zdumiewa kalejdoskopem postaci. Zachęca do literackich podróży, muzycznych wojaży, filozoficznych spacerów i wędrówek przez meandry pamięci. Osobista, lokalna perspektywa otwiera tu drogę do ogólnych refleksji i odczuć. By je odkryć, trzeba wyruszyć z ulicy, którą widać z okna. Widok z okna ...

Telewizyjny dokument filmowy, jak wprost wskazuje nazwa, to forma po pierw­sze telewizyjna (a więc zrealizowana w lub dla telewizji), po drugie mająca walor dokumentu (w znaczeniu „świadectwo prawdziwości jakiegoś faktu”), po trze­cie zaś została zarejestrowana na „nośniku filmowym”, który dziś jednak nie jest już taśmą filmową, a dyskiem optycznym, cyfrową płytą pamięci lub, w wyda­niu uboższym, taśmą magnetyczną. To także, a może przede wszystkim, forma dziennikarska. Oczyw...

Pierwsze wydanie tomu felietonów Kronika Niedzielna (Vasárnapi Krónika) Sándora Máraiego ukazało się nakładem wydawnictwa Révai, Budapeszt 1943; pierwsze wydanie powojenne - Akadémiai-Helikon Kiadó, 1994 roku. Kronika Niedzielna to autorski wybór felietonów Sándora Máraiego, publikowanych od grudnia 1936 do stycznia 1943 roku w dzienniku Pesti Hirlap, w prestiżowej rubryce stworzonej przez Ferenca Molnára, następnie wiele lat prowadzonej przez Dezső Kosztolányiego, innego wyb...

Nie wiadomo już,czy śmiać się histerycznie (a może historycznie?),czy płakać z bezsilnego żalu,słuchając w mass mediach o tym,jak to my dopiero przystępujemy do ,,uczczenia setnej rocznicy odzyskania niepodległości'',która to rocznica,,przypada za rok''.
Ze wstępu autora.

Czym jest „polskość”? Jak ją pojmować? Czym realizować? Gdzie się ją konserwuje – a gdzie systematycznie zabija? Trzecia publikacja z cyklu „Obudź się Polsko” pióra Stanisława Krajskiego. Tym razem, autor bierze na roboczy blat samą ideę polskości oraz bada, czy tradycyjny przepis jest zgodny z gotowym produktem. Wnioski mogą być niewesołe… a jednak, jak pisze Stanisław Krajski, mimo deficytu polskości w Polsce, wciąż możemy ją pomnażać i wprowadzać w życie. Wystarczy tylko ...

Artyści to zbiór obszernych wywiadów z artystami różnych dziedzin sztuki i pokoleń. O swym życiu i twórczości opowiadają: aktorka teatralna i filmowa Ewa Krasnodębska, światowej sławy śpiewak operowy Wiesław Ochman, poetka i dziennikarka Barbara Gruszka-Zych, znany z seriali telewizyjnych aktor Tomasz Ciachorowski, kompozytor i piosenkarz, zwycięzca konkursu Eurowizji Aleksander Rybak oraz aktor teatralny Adam Serowaniec. Paweł Bieliński (1968) - dziennikarz działu zagranicz...

Ta skrząca się czarnym humorem książka w pasjonujący sposób opisuje najdziwniejsze i najbardziej przerażające koncepcje medyczne od starożytności do XIX wieku. Wspominano w niej o lekarzach, uczonych i myślicielach, którzy nieświadomie przyczynili się do zacofania w zakresie wiedzy i praktyki medycznej, zwalczając schorzenia wraz z… pacjentami, z niemal komicznym zapałem i łatwymi do przewidzenia rezultatami. Przeraża fakt, że wszyscy „specjaliści”, o których mowa w książce, ...

Zamieszczone teatralia pochodzą z okresu wileńskiego działalności Maślińskiego, poza recenzjami obejmują artykuły problemowe podejmujące sprawy teatru oraz sprawozdania ze Śród Literackich, które były poświęcone dyskusjom o teatrze. Zachowano chronologię i tytuły recenzji, korygując, gdzie to było konieczne, pi­sownię nazwisk. Daty premier podano w nawiasach kwadratowych. Wyróżnienia zastosowane przez autora zostały zachowane, ujednolicono sposób ich oznaczania, wprowadzając ...

Dzięki Agnieszce Taborskiej zrozumiałem, że wszyscy jesteśmy częścią mitycznej opowieści o Krakowie, silniejszej niż rzeczywistość i w pewnym sensie prawdziwszej niż nasze wrażenia. Zagarnia nas ona i trwa – powtarzana i wzmacniana przez kolejnych wędrowców, którzy potrafią rozmawiać z naszymi widmami”.

„Coraz rzadziej mamy dzisiaj okazję obcować z arcydziełami ludzkiej myśli.
Ta fascynująca proza przenosi nas w niezwykły świat.
Duende to intelektualny luksus!”

Słowa, słowa… Nasi sprzymierzeńcy, świadkowie, sędziowie; żyjemy z nimi, obok nich, widzimy, jak się rodzą, jak żyją, jak umierają. Jedne, choć czas ich minął, opierają się, walczą o przetrwanie, inne odchodzą cicho, niezauważenie. Ileż słów odprowadziliśmy na zawsze, ile pogrzebaliśmy na cmentarzyskach ­pamięci. Słów, które umarły, nie da się przywrócić do życia, można je tylko opłakiwać. Ale cudem i tajemnicą jest to, że w ich miejsce rodzą się nowe. Prawdziwym dramatem jes...

Adam Wodnicki nie ogląda się na to «jak się dzisiaj pisze». Nie wstydzi się swojej erudycji. Wie, że pisarze są żywą pamięcią kultury, że kieruje nimi czujna obserwacja tego, co jest, ale także obecność dawnych mitów – i dlatego staro­żytny Tezeusz może się spotkać z Kafką”.

Książka upamiętnia osobę i twórczość Mieczysława Jahody (1924-2009), wybitnego operatora filmowego, autora zdjęć do filmów m.in. Wojciecha J. Hasa ("Rękopis znaleziony w Saragossie"), Aleksandra Forda ("Krzyżacy"), Andrzeja Wajdy ("Bramy raju"), Tadeusza Konwickiego ("Jak daleko stąd, jak blisko"), oraz pedagoga PWSFTviT w Łodzi i mistrza dla kilku pokoleń filmowców polskich. W części głównej Marcin Maron analizuje metody tworzenia obrazu filmowego stosowane przez Mieczysława...

Niezastąpiona pozycja dla tych, którzy dopiero myślą o zawodzie aktora. Bogate źródło wiedzy dla studentów i wykładowców - znajdziemy tu ciekawy opis pierwszego semestru studiów aktorskich, wzbogacony licznymi ćwiczeniami. Pozycja zainteresuje również wszystkich tych, którzy chcieliby zdobyć warsztatową wiedzę na temat zawodu. "(…) Chodzi o początek. O start w zawodzie, który niezmiennie wywołuje fascynację (...). Ale czy tego zawodu w ogóle można się nauczyć? Czy ten zawód...

Repertuary występów i źródła do dziejów sceny polskiej w zaborach pruskim i rosyjskim.

O zawartości niniejszego tomu noszącego tytuł Święci na ekranie filmowym najlepiej mówi fragment wstępu pióra znakomitego polskiego reżysera: „Filmy, o których traktuje ta książka, są z założenia elitarne, gdyż w większości wychodzą z ofertą do nieprzekonanych i przynoszą zastanowienie, a nie gotową odpowiedź, wyrażając tym szerszą zasadę, że u każdego człowieka przeżycie świętości jest inne i każdy, kto ma dobrą wolę, musi odnaleźć własną drogę, która nie polega na tym, by n...

Po debiutanckiej książce krytycznoliterackiej Pawła Kaczmarskiego „Wysoka łączliwość”, prezentujemy drugą publikację wydaną nakładem Fundacji im. Tymoteusza Karpowicza, która ukazuje młode środowisko wrocławskich krytyczek i krytyków. Po debiutanckiej książce krytycznoliterackiej Pawła Kaczmarskiego „Wysoka łączliwość”, prezentujemy drugą publikację wydaną nakładem Fundacji im. Tymoteusza Karpowicza, która ukazuje młode środowisko wrocławskich krytyczek i krytyków....

Tę książkę, pomyślaną jako wywiad-rzeka, powinien znać każdy, kto interesuje się historią Litwy ostatnich kilkudziesięciu lat. Irena Veisaite jest jednym z najświatlejszych ludzi w naszym kraju, jest uosobieniem tolerancji i zdrowego rozsądku. Najwięcej uwagi poświęca kulturze, zwłaszcza teatrowi, i opozycji kulturalnej w okresie sowieckim. Czyni to z wyjątkową roztropnością, unikając skrajności i pustosłowia, a przy tym wnikliwie rozpatruje także złożone kwestie filozoficzne...

Książka napisana przeciwko zwątpieniu. Płomienne wezwanie do działania na rzecz zmiany. „Nadzieja tkwi w założeniu, że nie sposób przewidzieć, co się stanie w przyszłości, i że w tej szczelinie niepewności powstaje przestrzeń do działania” – twierdzi Rebecca Solnit. Nie zawsze jesteśmy świadomi tego, jak wielki wpływ na bieg historii mogą mieć drobne zdarzenia i nasze jednostkowe postawy. Zmiana rodzi się długo, ale czasem wystarczy iskra, by dokonała się w jednej chwili. Ks...

"Kino Kresów. Kultura filmowa na ziemiach wschodnich II Rzeczpospolitej" to katalog wystawy przygotowanej przez Narodowe Centrum Kultury Filmowej. Kresy Wschodnie – źródło mitu i tęsknoty. Dla kolejnych pokoleń kwintesencja nostalgii i sentymentu. Cel pielgrzymek do magicznego świata budowanego bardziej wyobraźnią niż pamięcią świadków. Na stulecie niepodległości Narodowe Centrum Kultury Filmowej wraca na wschód II Rzeczypospolitej. Do Wilna, gdzie powstała pierwsza prywatn...

Rzeźnik z Niebuszewa to swoista odyseja grozy. Błahy misternie łączy ze sobą literaturę konfesyjną, autobiograficzną oraz filozoficzną i niczym zręczny akrobata żongluje trzema rodzajami literackimi. Faktografia błyskotliwie miesza się tutaj z eseistycznymi talentami autora. Ten nietuzinkowy zbiór tekstów, który jest właściwie minipowieścią, fascynuje, wciąga i skrajnie przeraża. Błahy w sposób bezczelny i prowokacyjny łamie literackie schematy, oferując czytelnikom dużo więc...

Włochy w książce Piotra Kępińskiego są żywe i autentyczne. I niemiłosiernie ambiwalentne. Przyciągające i odpychające zarazem. Pachnące i śmierdzące. Rozwrzeszczane i milczące w skupieniu. Chaotyczne i precyzyjne. Pełne przemocy i nadzwyczaj delikatne. Wzniosłe i niskie. Wielkie i małe. Autorowi udała się niezwykle ryzykowna sztuka – wziąć te wszystkie sprzeczne, skłócone ze sobą ingrediensy, z których składa się włoska kultura i włoska mentalność, a następnie przemieszać je ...

Można śmiało zaryzykować tezę, że w Polsce dramat i teatr szwajcarski to teren nieznany, że jego przedstawiciele rzadko kiedy kojarzą się polskiemu odbiorcy z kulturą szwajcarską i są identyfikowani przede wszystkim poprzez język – jako twórcy niemieckojęzyczni. W konsekwencji postrzeganie dramatu i teatru szwajcarskiego jest niezwykle ograniczone i sprowadza się do utrwalania kanonu, tak jakby szwajcarski teatr spoczywał tylko na barkach Friedricha Dürrenmatta i Maxa Frischa...