Opis treści
Praca Margaret Ohii-Nowak będzie czytelnika bezustannie zmuszać do wiwisekcji: jaka jest moja postawa wobec rasizmu, czy mam tu czyste sumienie, czy jednak istnieją we mnie pokłady ukrytej, obciążonej kulturowo, czasami/zwykle niechcianej, a jednak głęboko mentalnie tkwiącej postawy przyzwalającej na myślenie rasistowskie. Uważam, że książka Margaret Ohii-Nowak jest wyjątkowym osiągnięciem naukowym, o ogromnym potencjale przekazywanej wiedzy, ale także współczesnym głosem kobiety i Afropolki w sprawie rasizmu, nietolerancji i agresji językowej; jest nie tylko wywodem badaczki języka i kultury, całościowym ujęciem tych zagadnień, ale nade wszystko doniosłym apelem o tolerancję. Ostrzegam też, że podczas lektury czytelnik może poczuć się po prostu „złapany na gorącym uczynku”. Bo problem rasizmu językowego, nietolerancji, dyskryminacji oczywiście istnieje w świecie, którego jesteśmy częścią. Pokazują to badania Autorki. I nie wyłania się z tych badań korzystny, ale raczej wstydliwy dla białych Polaków wizerunek.
Z recenzji prof. dr. hab. Jacka Warchali,Uniwersytet Śląski w Katowicach
Monografia jest interdyscyplinarnym vademecum antyczarnego rasizmu. To pierwsze tego typu opracowanie, w którym opisane są najważniejsze kategorie, pojęcia i mechanizmy antyczarnego rasizmu w Polsce. Autorka odpowiada w nim na pytanie, jak rozumiana jest rasa i czarność w polszczyźnie i jak przebiegają procesy antyczarności, antyczarnego rasizmu i urasawiania osób czarnych pochodzenia afrykańskiego. Margaret Ohia-Nowak bada te procesy przez semantyczną, pragmatyczną i multimodalną analizę językowych i dyskursywnych mechanizmów urasawiania we współczesnej polskiej komunikacji publicznej i prywatnej.
