Opis treści
Na wyspie Wayo Wayo co drugi syn musi odejść w dniu, w którym kończy piętnaście lat jako ofiara dla morskiego Boga. Atre jest jednym z takich chłopców, ale jako najsilniejszy pływak i najlepszy żeglarz jest zdecydowany przeciwstawić się przeznaczeniu i stać się pierwszym, który przeżyje.
Alice, która straciła męża i syna we wspinaczce, w tajemnicy przed innymi przygotowuje się do popełnienia samobójstwa w swoim domu nad morzem. Ale jej plan zostaje przerwany, gdy potężny wir śmieci spada na brzeg Tajwanu, przynosząc ze sobą Atrego.
W następstwie katastrofy Atre i Alice podążają śladami zmarłego męża w góry, mając nadzieję na rozwiązanie zagadki zniknięcia jej syna. W czasie podróży wspomnienia zostaną zakwestionowane, powstanie niezwykła więź i odsłonięta mroczna tajemnica, która zmusi Alice do przewartościowania wszystkiego, w co dotąd wierzyła.
Wu Ming-Yi urodził się w 1971 roku na Tajwanie, gdzie nadal mieszka. Pisarz, artysta, profesor i działacz na rzecz ochrony środowiska, od 2000 roku wykłada literaturę i twórcze pisanie na Uniwersytecie Dong Hwa. Jego debiutancka powieść, Ścieżki marzeń, została oceniona jako jedna z dziesięciu najlepszych chińskich powieści roku według magazynu „The Asian Weekly”, a najnowsza powieść, Skradziony rower, znalazła się na liście książek nominowanych do Nagrody Bookera 2018. Człowiek o fasetkowych oczach to jego pierwsza książka przetłumaczona na język polski.
Eliza89 03-05-2020
Eliza89 03-05-2020
Przykład literatury pięknej, a wiec nie zawsze łatwej w odbiorze. Głównymi bohaterami są tu: chłopak z wyspy Wayo Wayo- Atre, który musi opuścić wyspę i udać się w nieznane, gdzie spotka go zapewne taki sam los, jak innych na morzu- czyli śmierć oraz Alice, która mieszka na Tajwanie, w mieście Tajpej i próbuje znaleźć swojego synka, który zaginął w górach. Ich losy się w pewnym momencie połączą. Przyznam się szczerze, że czytając tę książkę zastanawiałam się nad autentycznością opowieści wayońskich- czy są wymyślone przez autora, czy może jednak bazował na jakichś mitach i legendach aborygeńskich mieszkańców wysp niedaleko Tajwanu. Jeśli wszystko zostało zmyślone, to ma autor naprawdę dużą wyobraźnię. Dość ciekawa fabuła niesie także głębsze przesłanie. Myślę, że członkowie Greenpeace powinni być usatysfakcjonowani poruszonym przez autora problemem na ziemi, tj.śmieciami, które ludzie produkują i konsekwencjami związanymi z ich gromadzeniem na oceanie. W dość dobitny sposób jest przedstawiona wyspa śmieci, która wędruje po wodach oceanu. Pokazana jest również ingerencja człowieka w przyrodę i do czego to może doprowadzić. Brawa dla tłumacza- Pani Katarzyny Sarek, która niejednokrotnie musiała zmierzyć się z trudnym słownictwem, często naukowym, a także nazewnictwem fauny i flory Ziemi, oraz licznymi metaforami i przenośniami. Myślę, że bardzo dobrze uchwyciła sens książki i tego co miał do przekazania autor. Zabrakło mi w tej książce takiego zakończenia -„posłowia”. Jednak na pewno na długo pozostanie w mojej pamięci, bo w wielu kwestiach mocno uświadamia:) A kim lub czym jest tytułowy człowiek o fasetkowych oczach? Myślę, że nie da się tego opisać w paru zdaniach - trzeba przeczytać lekturę i poznać jego sens i cel na tej planecie:) Polecam. Ocena 7/10.
Opinia nie jest potwierdzona zakupem
zaczytanalala 30-04-2020
zaczytanalala 30-04-2020
Atre osiągnąwszy odpowiedni wiek musiał odejść z wyspy Wayo Wayo. Jednak jako jedyny postanowił przetrwać na morzu aby móc powrócić do ukochanej Rasali. Alice straciła syna oraz męża podczas górskiej wędrówki, jednak ciała jednego z nich nigdy nie udało się odnaleźć. Kobieta nie wierzy, że zginęli oni w górach przez przypadek, ponieważ obaj byli świetnymi wspinaczami. Gdy na wyspę zostają wyrzucone śmieci, wśród których znajduje się Atre, dom Alice zostaje całkowicie zniszczony i kobieta postanawia przenieść się do górskiej chatki. Po drodze odnajduje chłopca i razem wyruszają w podróż, która ma pomóc w odnalezieniu ich bliskich. „Łapanie snów nie rozwiąże twoich problemów, ale zdaje się, że dzięki temu całkiem dużo osób odkryło różne drobiazgi, które dały im motywację do dalszego życia.” Spodziewałam się czegoś więcej po tej książce. Opis z tyłu zachęcił mnie do przeczytania i myślałam, że ta cieniutka książka będzie dla mnie prawdziwą przyjemnością czytania. Niestety męczyłam się z nią ponad tydzień. Mimo, iż wiele rzeczy już na początku mi się w niej nie podobało postanowiłam dać jej szansę. Niestety autorowi do samego końca nie udało się przekonać mnie do jego pomysłu na tę historię. Bohaterzy wydają mi się płytcy i nieskomplikowani. Natomiast wątek wysp i śmieci jest zagmatwany aż za bardzo. Autor na tych niewielu stronach zawarł bardzo wiele wątków i postaci, przez co w pewnym momencie zaczęłam się gubić o co chodzi. Nie ma tutaj żadnego napięcia, które prowokowałoby do dalszego czytania. Wątki nie są interesujące, a jedynie bardzo poplątane. Szczerze mówiąc po przeczytaniu całej książki nawet nie wiem, jak mam ją ocenić i opisać swoje odczucia, bo totalnie nie potrafię zrozumieć co autor miał na myśli pisząc swoje dzieło. Przeczytałam tylko dlatego, że nie lubię pozostawiać nieprzeczytanych książek i uważam, że do wystawienia dokładniejszej opinii muszę mieć obraz całości książki. Natomiast nie widzę w niej nic interesującego, a co bardzo niepokojące udało mi się przy niej zasnąć, co nie zdarzyło się już od lat.
Opinia nie jest potwierdzona zakupem