Współczesne organizacje składają się z wzajemnie ze sobą połączonych części (systemów), w których czynnik ludzki jest najważniejszy, bowiem realizuje wspólne określone cele dla powodzenia organizacji jako całości. W systemie społecznym organizacji dokonują się sieci interakcji współpracujących ze sobą ludzi, którzy w ten sposób przyczyniają się do osiągnięcia celów organizacji i zaspokajania potrzeb osobistych. Wymagania stawiane pracownikom we współczesnych organizacjach stale rosną, ludzie (pracownicy) będący uczestnikami danej organizacji nie tylko tworzą to, co jest widoczne na zewnątrz, łatwe do zbadania – czyli definiują role organizacyjne, układają je w struktury, wypracowują strategie działania, ale przede wszystkim wytwarzają w organizacji to, co jest z zewnątrz niezauważalne, niełatwe do określenia i zdefiniowania, budując m.in. klimat i kulturę organizacji, wartości i postawy. Tworzą to, co w organizacji najważniejsze, a mianowicie system społeczny zakładu pracy. Współcześnie pojęcie pracownika zostało zastąpione pojęciem członka organizacji, właściwe relacje międzyludzkie, budowane są bowiem na zasadzie partnerstwa i harmonii pomiędzy człowiekiem a środowiskiem pracy. Szczególna rola przypada tutaj kadrze kierowniczej, która powinna kreować zarówno zachowania pracowników jak i wizerunek samej organizacji. Nie jest to zadanie łatwe, z uwagi na fakt, iż duża dynamika zmian w otoczeniu zewnętrznym organizacji, oddziałuje bezpośrednio na samą organizacje, a co za tym idzie na zasoby ludzkie. Podejmowana problematyka książki ma charakter interdyscyplinarny, występuje w niej bowiem problematyka socjologiczna, psychologiczna, ekonomiczna czy nauk o zarządzaniu. Książka adresowana jest zarówno do kadry menedżerskiej, zajmującej różne szczeble zarządzania we współczesnych organizacjach gospodarczych, instytucjach administracji rządowej i samorządowych, jak i studentów nauk społecznych i humanistycznych.
