Opis treści
W 987 r., po śmierci ostatniego władcy z dynastii
Karolingów, francuscy lordowie wybrali na króla
Hugona Kapeta. Zapoczątkował on dynastię, która rządziła Francją do 1328 r. Podczas jej rządów postępował proces scalania francuskich terytoriów i wzmacniania władzy
królewskiej, którego kulminacja nastąpiła za rządów Filipa II Augusta oraz Ludwika IX Świętego.
Kapetyngowie umacniali się nawet wtedy, gdy pozornie
czynili dwa kroki w tył, głównie dzięki fascynującym,
silnym i najwybitniejszym władcom epoki –
Ludwikowi Świętemu czy Filipowi Augustowi.
Bradbury prezentuje ich niełatwe relacje z feudałami
i Kościołem w sposób chronologiczny, regularnie
przykładając szkło powiększające do obszarów
pomijanych czasem przez innych badaczy.
Opisuje również, jak reformy gospodarcze
i administracyjne wpływały na przeciętnego
mieszkańca Francji. Regularnie powraca też
w rozważaniach do Paryża, który prócz centrum
intelektualnego stał się także stolicą literatury,
sztuki i kultury. Tamtejszy uniwersytet nie poradziłby
sobie bez poparcia korony, której pomoc opłaciła się
sowicie – z niejednego względu.
