Opis treści
W książce podjęto refleksję nad tym, jak literaturoznawstwo zajmować może się codziennymi praktykami literackimi, które autor rozumie jako praktyki łączące to, co artystycznie literackie i to, co społeczne. Proponuje on, aby do takich badań stosować model twórczości godzący literackość (tropy, strategie twórcze) i codzienność (relacje między ludźmi, zachowania społeczne) we wspólnej poszerzonej przestrzeni literackiej. Literatura pojmowana jako praktyka codzienności byłaby badana poniekąd na wzór współczesnych sztuk plastycznych, co pomogłoby badaniom literackim wcielić w życie – deklarowaną powszechnie – postawę otwartości poznawczej na rozproszenie praktyk literackich w społeczeństwie.
