Opis treści
Praca dotyczy działalności Carlo Goldoniego, poważnego reformatora XVII-wiecznego włoskiego teatru, a nie tylko autora fars oraz scenariuszy dell'arte. Przejął on wiele struktur oraz motywów z komedii dell'arte, korzystał z bogatych zasobów tej tradycji, począwszy od postaci, przez metody kompozycyjne, użycie chwytów dramaturgicznych, które zaliczył potem do reliktów dawnego teatru. Relację z widownią budował na wypróbowanych przez aktorów schematach w walce o godność zawodu. Dla wzmacniania autorytetu poety komediowego, zaprezentowania swojej poetyki oraz dla polemizowania z rywalami i krytykami użył sceny jako trybuny, z której ustami swych aktorów przemawiał do widzów.
