Opis treści
Ministrantura, czyli formacja funkcjonująca w ramach młodzieżowej Liturgicznej Służby Ołtarza w Kościele rzymskokatolickim, rozpatrywana w kontekście socjopedagogicznym, wpisuje się w nurt rozważań obszaru tematycznego nauk społecznych oraz podejmowanych zagadnień dotyczących wspólnoty dorastających młodych ludzi, którzy poszukują dla siebie życiowych dróg oraz kształtują swoją tożsamość w grupie osób o podobnych przekonaniach i ideałach. Wśród problemów rozważanych na przestrzeni niniejszego opracowania jednym z ważniejszych jest problem młodości w służbie ołtarza, skoncentrowanej na przynależności do wspólnoty ministrantów, grupy ludzi, którzy „służą” w kościele, utożsamiają się w szczególny sposób z wychowaniem chrześcijańskim osadzonym w nurcie personalizmu. W opracowaniu starano się zatem ukazać fragment rzeczywistości społecznej młodych ludzi z perspektywy pedagogiki personalistycznej, „służby” rozumianej jako „dawanie” innym osobistych zasobów jednostki, wybranych koncepcji wychowawczych ujawniających się w polskim Kościele w XX w. oraz założeń Vaticanum II. Autorki wyrażają nadzieję, że lektura ta stanie się przyczynkiem do refleksji nad wartościami istotnymi dla wychowania młodych ludzi, które – zdaniem autorek – we współczesnym świecie powoli wydają się być uznawane za mniej istotne niż dobra materialne. Jednocześnie badaczki pragną podkreślić, że mimo zróżnicowanych światopoglądów w procesie konstruowania niniejszej monografii zwróciły uwagę na wartości, które łączą ponad podziałami.
