Opis treści
Monografia wypełnia lukę w badaniach nad morfologią współczesnego języka polskiego. Przedstawiono w niej autorską, oryginalną pod względem teoretycznym koncepcję opisu morfologicznego i słowotwórczego polszczyzny, uwzględniającą całościową charakterystykę zjawisk identyfikowanych na dwóch poziomach – systemu językowego i użycia języka. Najważniejsze mechanizmy leżące u podstaw łączenia najmniejszych znaczących jego cząstek zostały zilustrowane adekwatnymi przykładami i wzbogacone o ćwiczenia służące rozwijaniu kompetencji metajęzykowych. Zamiarem Autorów było odpowiedzieć z jednej strony na potrzeby badaczy, którzy w swoich pracach podejmują zagadnienia z zakresu morfologii języków naturalnych, z drugiej zaś dydaktyków języka polskiego.
