Opis treści
Andrzej Adam Napiórkowski, prof. zw. dr hab., paulin. Od 2001 roku kieruje Katedrą Eklezjologii na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, a od 2020 jest tam dyrektorem Instytutu Teologii Fundamentalnej, Ekumenii i Dialogu. Jego badania naukowe obejmują eklezjologię integralną, problematykę chrześcijańskiego Objawienia, mariologię i ekumenizm. Członek Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk. Autor wielu książek oraz dziesiątek publikacji.
Dlaczego zajmowanie się teologią miałoby być interesujące albo nawet, jak sugeruje autor niniejszego dzieła, niezbędne i niezbywalne? Dzieło, przeczytane uważnie, broni się samo i przyniesie cierpliwemu czytelnikowi jasną odpowiedź na to pytanie. Z tego powodu składam jego autorowi serdeczne gratulacje i wyrazy głębokiej wdzięczności. Dla tych natomiast, którzy potrzebują zachęty, aby je otworzyć i samodzielnie się przekonać, odpowiem cytując słynną maksymę Sokratesa: życie nie przemyślane nie jest warte życia (Platon, Obrona Sokratesa, 38a). Dobrze wyraża ona ludzką postawę zakochania się w tym, co sprawia, że wymiary życia i jego najistotniejsze wymagania nie kostnieją, nie ograniczają się do końca własnego nosa, ale pozostają otwarte aż po granice horyzontu, i to horyzontu, który przekracza nawet możliwości li tylko naszych fizycznych oczu. Dla marzących o takich horyzontach polecam lekturę z całego serca.
