Zjawisko przenośni znane jest od dwudziestu kilku stuleci, ale dopiero w naszych czasach metafora stała się jednym z kluczowych zagadnień humanistyki, sprężonym z takimi centralnymi kategoriami, jak człowiek i świat. Chęć zrozumienia jej mechanizmu sensotwórczego zmusza do stawiania pytań o naturę komunikacji językowej, charakter poznania i kształt rzeczywistości. Odpowiadając na te pytania, pogłębiamy nasza wiedzę na temat roli podmiotu mówiącego i jego miejsca w świecie. Odsłaniają poznawcze i antropologiczne aspekty metafory. Metafora okazuje się narzędziem poznania i współtworzy językowy obraz świata. To tłumaczy jej wysoką rangę w literaturze i kulturze. Oryginalne metafory mają w sobie coś pionierskiego rekonesansu. Są przejawem śmiałej gry wyobraźni, odsłaniają nowe jakości i związki, ukazują pewne walory rzeczy i zdarzeń, zarazem zaś rozbudzają wrażliwość i poszerzają horyzonty poznawcze odbiorcy.
