Opis treści
Czy możliwe jest przeformułowanie rozumienia archiwum teatru – pojęcia, które w naukach humanistycznych rozwijane jest przynajmniej od czasów Jacques’a Derridy i Hala Fostera? Taką próbę, przyjmując perspektywę performatywną i uwzględniając prace teoretyczne wyrosłe ze zwrotu archiwalnego w naukach humanistycznych, podejmuje autorka w niniejszej książce. Propozycja pojęcia „archiwum performatywnego”, uwzględniającego podobieństwa między archiwum i teatrem oraz nieoczywiste rodzaje dokumentów, które do archiwum teatru należy włączyć, staje się kluczem do odczytania znaczących wydarzeń z polskiego życia teatralnego, politycznego i społecznego ostatnich lat.
