Opis treści
I przygotujcie grób i umieśćcie wiersz nad grobem - te słowa Dafnisa z Wergiliuszowej
piątej eklogi (Ecl. V, 42), które w łacińskiej wersji wprowadzono do tytułu obecnej publikacji,
wyrażają jedno z głębokich pragnień ludzi minionych wieków – pragnienie upamiętnienia
siebie poprzez literaturę. Jak bardzo było to dla nich istotne, przekonuje częstokroć spacer
po zabytkowym cmentarzu, wizyta w starym kościele, a niekiedy zwiedzanie muzeum.
Nagrobki, tablice naścienne, tumby, ołtarze, marmurowe płyty zapisano obficie żałobną
poezją i notami biograficznymi osób, które dawno już odeszły. Obok epigrafów istnieje też
bogaty dorobek piśmienniczy, który nie został wyryty w kamieniu, lecz zachowany na kartach
książek i druków ulotnych. Cześć dla zmarłych wyrażana mową wiązaną, zwyczaj śpiewania
pieśni przy marach i tworzenie napisów nagrobnych są tak stare, jak zachodnia cywilizacja.
Wraz z upływem czasu nie traciły swojego znaczenia, gdyż dotyczyły konkretnych okoliczności
życiowych, to znaczy pożegnania, śmierci, pogrzebu i żałoby.
ze Wstępu
