Opis treści
Książka Joanny Gajowieckiej-Misztal jest wnikliwym studium historycznoliterackim i teoretycznoliterackim twórczości jednego z najciekawszych pisarzy-marynistów. Na znane, jak i tworzone pod licznymi pseudonimami teksty Salińskiego, autorka patrzy między innymi z perspektywy marynistyki, cyklu literackiego, kultury popularnej i myśli postkolonialnej.
Stanisław Maria Saliński (1902–1969) to nie tylko dziennikarz i marynarz, ale przede wszystkim pisarz często określany mianem marynisty. Urodzony na południowo-wschodnich rubieżach Imperium Rosyjskiego, po rewolucji październikowej przyjeżdża do Polski, wiąże się z „Kwadrygą”, przyjaźni się z Konstantym Ildefonsem Gałczyńskim. „Dziadzia”, jak nazywają go przyjaciele, debiutuje w 1928 roku cyklem Opowieści morskie. Książka ta, która wyrasta z ogromnej fascynacji morzem, wyznacza „oficjalny” kurs pisarstwa Salińskiego. Równolegle, najczęściej pod pseudonimem Jerzy Seweryn, prozaik tworzy popularne powieści obyczajowe.
