Opis treści
Rosa Bailly (1890−1976) − francuska poetka, tłumaczka, sekretarz generalna stowarzyszenia Les Amis de la Pologne, w czasie obu wojen światowych zaangażowana w działalność na rzecz Polski i Polaków. W latach 1940−1942 organizowała pomoc dla przebywających we francuskiej strefie wolnej uchodźców cywilnych i polskich żołnierzy, którym nie udało się przedostać do Wielkiej Brytanii w 1940 roku. Właśnie o tym okresie swojej działalności pisała w pamiętnikach. Są one ciekawym uzupełnieniem opowieści o losach Polaków przebywających we Francji w czasie drugiej wojny światowej, ale również zamkniętym dziełem literackim, oddającym zainteresowania i specyfikę literackich prac autorki. Styl i język pamiętnika − poetycki, obrazowy, pełen przymiotników i barwnych opisów, skupiających się m.in. na otaczającej przyrodzie, widokach Tuluzy, niemal malarskich niekiedy, wyabstrahowanych z bieżących wydarzeń, a skupionych na kolorach, fakturach, wywoływanych emocjach − to kwintesencja literackiej działalności Rosy Bailly.
