Opis treści
Ruch „Wolność i Pokój” był niewątpliwie jedną z najprężniejszych inicjatyw opozycyjnych końca lat osiemdziesiątych. Wniósł on nową jakość do niezależnej działalności. Jako jeden z pierwszyych zdecydował się na jawne akcje, świadomie rezygnując z konspiracyjnych reguł rządzących podziemiem solidarnościowym. Jego twórcy trafnie odczytywali aktualne tendencje i dostrzegali, że system jest coraz mniej represyjny; powstające w nim szczeliny starali się maksymalnie poszerzać. Stali się widoczni w wielu miastach, m.in. we Wrocławiu, gdzie uformowało się silne środowisko WiP. Ruch odniósł wiele istotnych sukcesów, przyczynił się do zreformowania zasad służby wojskowej jeszcze przed upadkiem komunizmu. Jego protesty nadały także szeroki rozgłos problemom ekologicznym i uczulały społeczeństwo na kwestie dotąd celowo pomijane przez władze. Stanowił ważny fragment mapy polskiej opozycji antykomunistycznej. Aktywność WiP pod koniec lat osiemdziesiątych była jednym z czynników, które ostatecznie skłoniły PZPR do dialogu z opozycją.
Od autorów
