Opis treści
Na pierwszym roku studiów Olivia poznaje ekscentryczne i fascynujące rodzeństwo. I chociaż odnosi wrażenie, że Renée złożyła ją w darze bratu, decyduje się mimo wszystko wejść do gry, której zasad nie zna. Wraz z grupką przyjaciół tworzy dekadencki krąg – Satyricon. Spotykają się w dużym, starym mieszkaniu, żeby pić i dyskutować o sztuce, literaturze i erotyce, a także eksperymentować z własną seksualnością. Zakochana w Rufusie O – jak bywa nazywana przez przyjaciół Olivia – odkrywa mroczne strony swojej osobowości, które okazują się znamienne dla jej dalszego życia. Piętnaście lat później, mając za sobą nieudane małżeństwo, Olivia powraca do domu letniskowego Bodinów, w którym Satyricon spędzał ostatnie, dionizyjskie wakacje. Na przyjęciu z okazji czterdziestych urodzin Renée Olivia zostaje skonfrontowana z dawnymi przyjaciółmi i Rufusem, w stosunku do którego wciąż nie potrafi być obojętna. Powracają do niej dawne wspomnienia o rautach, kłótniach i rozkoszy, a także o tragedii, do której doprowadziły studenckie zabawy. U Hellbrand Tajemna historia spotyka się ze Szkołą uwodzenia. To mroczna powieść o przyjaźni, zazdrości i obsesji, a także o najgłębiej skrywanych popędach, odwiecznym pragnieniu miłości, wrażliwości i akceptacji. Gertrud Hellbrand pisze szalenie elegancko, wie, w którym miejscu docisnąć ostrze noża, i ma opanowaną do perfekcji sztukę utrzymywania czytelnika w żelaznym uścisku od pierwszej do ostatniej strony. „Sydsvenskan” Niesamowicie zmysłowa i trzymająca w napięciu, aż buzuje od obsesji. „Aftonbladet” Satyricon jest jedną z najbardziej emocjonujących powieści tego sezonu. Czyta się ją jak szwedzki odpowiednik Tajemnej historii Donny Tartt z tą różnicą, że popędy kipiące pod powierzchnią znajdują u Hellbrand pełen wyraz. „Västerbottenkuriren” Gertrud Hellbrand (ur. 1974) mieszka na półwyspie Vikbolandet w Östergötlandzie, na południowy zachód od Sztokholmu. Prowadzi zajęcia z kreatywnego pisania w Szkole Ludowej w Bonie. Wydała do tej pory trzy powieści. Satyricon okazał się komercyjnym przełomem w jej karierze.
Zaczytana1001_ 30-04-2020
Zaczytana1001_ 30-04-2020
Książke po okładce można ocenić za mocną która w sobie skrywa wiele emocji . Kolor aksamtny czerwien cieszy oko i przyciąga człowieka . Opis "Niesamowicie zmysłowa i trzymająca w napięciu, aż buzuje od obsesji " Na prawdę zbudza ciekawość ale jak dla mnie przesadzona opinia, Brakowało mi tego napięcia a tym bardziej obsesij . Książka pisana w trybe terazniejszym i przeszłym . Jednak człowiek sam musi się orientowac które to które bo co chwila zmieniają się czasowo co naprawdę może wkurzać przy czytaniu . Książka podzielona jedynie na 3 duże rozdziały . Książka nie jest lekka i również nie najprościej momentami napisana . Ja osobiście już wiecej po nią nie sięgnę ale polecam bo każdy ma różny gust i inne oczekiwania więc warto spróbować .
Opinia nie jest potwierdzona zakupem