Opis treści
Jidi Majia uważany jest za jednego z najwybitniejszych współczesnych chińskich poetów wywodzących się z mniejszości narodowych. Pisze po chińsku, ale jego wiersze przesiąknięte są odwołaniami do rodzimej kultury Nuosu, nie tylko przez bezpośrednie nawiązania do obyczajów, miejsc i postaci. Tożsamość i pamięć - to dwa wielkie tematy przenikające większość wierszy w tym zbiorze.
Milcząca srebrna rzeka połyskuje blaskiem
W bezkresnej pustce niczym płomienisty triumf.
Czuję, że moje wargi nie są już z mego ciała
A język dany przez bogów
Rozpadł się w jakieś niewyrażalne wspomnienie
I wtedy jak gdybym stał się spadkobiercą Gesara
A moja dusza przyjęła tajemne pouczenie
(fragment wiersza "Gwiaździste niebo nad kamieniami Gyanamani")
Poetycki głos Jidi Majia to głos współczesnego człowieka, świadomego własnej tradycji i tego, jak łatwo jest ją utracić, świadomego ogromu historii i zmienności świata. Ten głos
wart jest wysłuchania.
