Wilhelm Szewczyk, bardziej znany jako prozaik i publicysta, mniej jako poeta i dramaturg, był wielkim erudytą, postacią publiczną. Nie dziwi zatem, że różne środowiska naukowe i literackie postanowiły podjąć próbę ponownego opisu działalności twórcy Syndromu śląskiego. W tym kreśleniu wizerunku szczególnie wyraźnie akcentowano jego wybitną pracę na rzecz czasopiśmiennictwa na Górnym Śląsku, polityczne zaangażowanie, znajomość spraw niemieckich, przypominano jego dorobek publicystyczny i eseistyczny, a także prozę. W tym zestawie problemów zagubiła się gdzieś poezja, a przecież to właśnie od niej zaczęła się literacka droga Szewczyka. Publikowane tu przeglądy i interpretacje po raz pierwszy przedstawiają tak gruntownie portret poety – jego liryczną wrażliwość, wyobraźnię, pasję społeczną. Mamy nadzieję, że przysłużą się one przyszłemu monografiście, który nie powinien zapomnieć o Szewczyku-poecie.
