Wejście w życie traktatu z Lizbony spowodowało znaczące przeobrażenia w strukturze instytucjonalnej Unii Europejskiej. W postlizbońskiej rzeczywistości instytucje wspólnotowe stały się instytucjami Unii Europejskiej, co znalazło wyraz w postanowieniach Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Prawodawca europejski, zamieszczając ich katalog w art. 13 TUE i wiążąc czterema głównymi zasadami, stworzył spójną i charakteryzującą się unikalnymi cechami strukturę. Instytucje stały się oddziaływującymi na cały system centrami odpowiedzialnymi za legislację, wykonawstwo i kontrolę sądową wszelkich aspektów funkcjonowania Unii Europejskiej, a także stabilizację sytuacji monetarnej i gospodarczej w Unii oraz kontrolę jej finansów. W niniejszej książce dużo miejsca poświęcono kwestiom efektywności instytucji UE, a także przemianom ich struktury wewnętrznej nakierowanym na tworzenie powiązań biurokratycznych. Ze względu na niemożność całościowego uchwycenia aktywności instytucjonalnej UE skupiono uwagę w szczególności na prawnych i politycznych aspektach systemu instytucjonalnego UE. Obszerna książka będąca wynikiem pogłębionej refleksji ma stanowić przyczynek do dalszych badań i swoisty głos w dyskusji na temat kierunku integracji europejskiej.
