Opis treści
Wspomnienia Zygmunta Maguzy (1925–2018), syna legionisty i osadnika wojskowego z Osady Chrynów na Wołyniu. W 1940 r. uniknął wywózki na Sybir. Ścigany przez nacjonalistów ukraińskich. Był świadkiem „krwawej niedzieli” 11 lipca 1943 r. Przeżył ludobójstwo. W 1943 r. wstąpił do Armii Krajowej, został żołnierzem 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK. Walczył z oddziałami OUN-UPA i Wehrmachtu. Wcielony do Armii Berlinga. Jako podoficer 43. pułku artylerii lekkiej (2. Dywizji Artylerii) przeszedł szlak bojowy od Wału Pomorskiego przez Szczecin po rejon Budziszyna i Bad Schandau w Saksonii. Po wojnie związany z wojskiem. Mimowolny bierny obserwator czystek okresu stalinowskiego w armii. Jak podsumował tę biografię prof. Wiesław J. Wysocki: „Ogrom doświadczeń, bagażu pokoleniowego, tragedii rodzinnych, meandrów osobistych i dużej dozy szczęścia”.
