NOWA KSIĄŻKA MICHAŁA RUSINKA PO PYPCIACH NA JĘZYKU, NIEDORAJDZIE I ZERZE ZAHAMOWAŃ CZAS NA MROCZNEGO EROSA. O PYPCIACH W JĘZYKU POLITYKI. Powiedzmy to sobie od razu, żeby nie było niedomówień: nie jestem ani specjalistą od języka polityki, ani tym bardziej jego miłośnikiem. Język ten jednak ma pewną cechę wspólną z piosenkami disco-polo, którym w dużej części poświęciłem poprzednią książkę. Otóż ani jednego, ani drugiego nie da się nie słyszeć. Wpadłem więc na pewien pomysł: ...
Wyobraźmy sobie, że z podręczników szkolnych znikają wiersze Adama Mickiewicza, a pojawiają się teksty utworów śpiewanych przez Zenka Martyniuka czy zespół Ich Troje. Co poeta chciał w nich powiedzieć? I co się dzieje, gdy te teksty wpadną w niepowołane ucho filologa, który w dodatku lubuje się w tropieniu pypciów językowych?Dowiedzą się Państwo, czytając ten zbiór felietonów:co nam mówią piosenki disco polo ■ jak się śpiewa o seksie ■ o czym mówią piosenki serialowe ■ co moż...
Od Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii po Europę kontynentalną i nie tylko, liberalna demokracja jest zagrożona, a autorytaryzm rośnie w siłę. W „Zmierzchu demokracji” Anne Applebaum, wielokrotnie nagradzana historyczka komunizmu i badaczka współczesnej polityki, która jako jedna z pierwszych z grona amerykańskich dziennikarzy alarmowała o tendencjach antydemokratycznych na Zachodzie, wyjaśnia mechanizmy powstania autokracji i nacjonalizmu na gruncie nowoczesnych demokra...
„Urzeka mnie delikatność chwil, które ledwo zauważamy. Ba, ledwo je nazywamy. A nienazwane może umknąć. Szkoda by było. Nazywam te ulotne stany, żeby nie bały się do nas podejść i rozgościć się w duszy. Żeby miały do nas dostęp, choć bywają nieśmiałe. Swoją energią ubarwiają nasz codzienny bieg. Stany tu opisane kojarzą mi się z rezerwatem ptaków. Potrzebujemy czasu, żeby je dostrzec, wolnej chwili, żeby się nimi zachwycić, docenić ich barwność, urok, zawartą w nich obietnicę...
Michał Rusinek, autor brawurowych „Pypci na języku”, tym razem skierował swoje zainteresowania w stronę poradników. Z właściwą sobie wnikliwością i maestrią, z literackim kunsztem i intelektualną swadą przygląda się poradniczym lapsusom, kuriozom i innym zdumiewającym osobliwościom.Jak podrywać? Jak sprzedawać? Jak się leczyć? Jak tatuować? A jak się nie dać poradnikom, które robią z nas niedorajdy? Prosta rada: słuchać Rusinka. „Gdybym miała dzienniczek obywatela, a sąsiedzi...
Zgodnie z przewidywaniami pierwsza wspólna książka popularnych reporterek okazała się sukcesem. W ślad za nią poszły podróże po Polsce, wizyty w telewizji, uznanie czytelniczek.Teraz czas na kolejny krok: trzeba ten fejm przekuć w hajs, bo autorkom się, delikatnie mówiąc, nie przelewa. To zresztą kolejna nić łącząca je z innymi osobami w wieku przedstarczym, które zadają sobie pytanie „Jak przestałyśmy być bogate i co można z tym zrobić?”.Szukając odpowiedzi, Magda i Ewa...
Wyobraźmy sobie, że z podręczników szkolnych znikają wiersze Adama Mickiewicza, a pojawiają się teksty utworów śpiewanych przez Zenka Martyniuka czy zespół Ich Troje. Co poeta chciał w nich powiedzieć? I co się dzieje, gdy te teksty wpadną w niepowołane ucho filologa, który w dodatku lubuje się w tropieniu pypciów językowych?Dowiedzą się Państwo, czytając ten zbiór felietonów:co nam mówią piosenki disco polo ■ jak się śpiewa o seksie ■ o czym mówią piosenki serialowe ■ co moż...
NOWA KSIĄŻKA MICHAŁA RUSINKA PO PYPCIACH NA JĘZYKU, NIEDORAJDZIE I ZERZE ZAHAMOWAŃ CZAS NA MROCZNEGO EROSA. O PYPCIACH W JĘZYKU POLITYKI. Powiedzmy to sobie od razu, żeby nie było niedomówień: nie jestem ani specjalistą od języka polityki, ani tym bardziej jego miłośnikiem. Język ten jednak ma pewną cechę wspólną z piosenkami disco-polo, którym w dużej części poświęciłem poprzednią książkę. Otóż ani jednego, ani drugiego nie da się nie słyszeć. Wpadłem więc na pewien pomysł: ...
Publicystyka to niezwykle szeroka kategoria książek, która koncentruje się na analizie, komentowaniu i przedstawianiu aktualnych wydarzeń, zjawisk społecznych, politycznych, ekonomicznych czy kulturalnych. Daje czytelnikom możliwość pogłębionego zrozumienia otaczającej ich rzeczywistości. Książki publicystyczne często odnoszą się do bieżących tematów, ukazując ich szerokie tło i stwarzając możliwość analizy, której brakuje w krótkich artykułach prasowych. Książki publicystyczne mogą być zbiorami felietonów, reportażami śledczymi, esejami politycznymi czy też analizami rynkowymi. Przykładem może być bardzo popularna aktualnie książka pt. „Tym bardziej. 10 najlepszych felietonów z Polski” autorstwa Stanisława Tyma, w którym zostały zebrane teksty tego nieżyjącego już satyryka, na temat polskiej rzeczywistości. Publicystyka może przyjmować wiele form, od zbiorów krótkich tekstów, przez dłuższe reportaże i eseje, aż po obszerne analizy oraz książki popularnonaukowe.
Książki publicystyczne to często publikacje konkretnych autorów – dziennikarzy, ekspertów, publicystów – którzy prezentują w nich swoje unikalne spojrzenie na fakty i argumentację. Dobrym przykładem może być książka byłego policjanta Norberta Grzegorza Kościesza, zatytułowana „Folwark komendanta. Początki”, która przedstawia brutalny świat pracy policji. Tego rodzaju książki publicystyczne zawierają bardziej rozbudowane spojrzenie na dany temat, często poparte szeroko zakrojonymi badaniami, wywiadami i osobistymi refleksjami autora. Publicystyka dotyczyć może również obszarów takich, jak polityka i stosunki międzynarodowe, będąc analizą systemów politycznych, konfliktów zbrojnych, dyplomacji, ruchów społecznych czy biografią wpływowych postaci. Autorzy często przedstawiają w takich książkach swoje tezy, dotyczące przyszłości, krytykują obecne rozwiązania lub naświetlają zapomniane aspekty historii, jak ma to miejsce np. w książce pt. „Crème dla la Kreml” Wacława Radziwinowicza.
Czytelnicy wybierają książki publicystyczne, czując potrzebę pogłębionej analizy niektórych tematów. W świecie zalewanym krótkimi, często powierzchownymi informacjami, ludzie szukają źródeł, które oferują gruntowną analizę, szerszy kontekst i różne perspektywy. Publicystyka daje autorowi przestrzeń na rozwinięcie argumentacji, przedstawienie dowodów i przeprowadzenie czytelnika przez złożone zagadnienia. Książki publicystyczne są często pisane przez uznanych dziennikarzy, naukowców, ekspertów w danej dziedzinie, byłych polityków czy świadków historii. Ich autorytet i doświadczenie przyciągają czytelników, którzy poszukują rzetelnych informacji oraz wiarygodnych interpretacji. Przykładem może być książka „Kościół, pokój i wojna w XX wieku”, autorstwa Daniele Menozzi, uznanego włoskiego historyka. Czytelnicy takich pozycji chcą zrozumieć, dlaczego dzieje się to, co się dzieje. Książki publicystyczne pomagają im w odnalezieniu sensu w chaosie informacji, łączą kropki między pozornie niezwiązanymi wydarzeniami i stwarzają ramy do interpretacji rzeczywistości.
