Życiorys Romana Witolda Ingardena przypomina zstępowanie z rajskich wyżyn w otchłani dantejskiego piekła.W młodości:uczeń znakomitych filozofów-Twardowskiego i Husserla,studiował we Lwowie,Getyndze i Fryburgu.Wykształcenie i napisane prace uplasowały go w elitarnym gronie światowych fenomenologów.
Już współcześni uważali Boecjusz za wybitnego filozofa – Idzi Rzymianin mówił o nim nawet jako o jednym z najważniejszych mistrzów paryskich, którzy nauczali filozofii za czasów jego młodości, choć krytykował jego poglądy jako awerroisty. Największy rozgłos zapewnił jednak Boecjuszowi ogłoszony w 1277 roku Sylabus Stefana Tempier, w którym pomieszczono, wprawdzie bezimiennie, wypisy z najbardziej znanych utworów tego autora. Liczne rękopisy z epoki zawierające wykaz potępiony...
Niniejsza książka jest swoistym "posłowiem" do "Okruchów", to znaczy kontynuuje i rozwija podstawowy problem zawarty w tej książce: czy można nadbudować swoje wieczne zbawienie na czymś historycznym? - i wbrew: filozofom, historykom, teologom, duchownym i "zwykłym" chrześcijanom odpowiada, analizując problem wszechstronnie: NIE. Dlaczego nie? Ponieważ każde poznanie o charakterze historycznym musi w konkluzji kulminować w większym lub mniejszym stopniu aproksymacji, w przybli...
W roku 1913 ucieleśnieniem dynastii Romanowów jest rodzina carska,która podąża naprzód na czele długiego orszaku i której kłaniają się tłumy zebrane na skraju dróg i nad rzekami.To triumfująca para cesarska,cztery piękne księżniczki i-to jedyny cień na tym obrazie-dziewięcioletni chłopiec,blady,wątły,niesiony przez marynarza.To wszak carewicz Aleksy,dziedzic tronu,przyszłość dynastii.
(fragment wstępu Autorki)
Artykuły,wywiady,reportaże i eseje prezentowane w niniejszej książce[...]poświęcone są przede wszystkim pisarzom polskim,którzy zaistnieli w polskiej i międzynarodowej przestrzeni kulturalnej,których miałam okazję i zaszczyt spotkać poza granicami kraju i wypić wspólnie z nimi londyńską kawę.
Fragment Od Autora
Trudno o utwór literacki, który odznaczałby się taką głębią teologiczną jak poemat Miguela de Unamuno - Chrystus Velazqueza. W opinii krytyki to największy poemat religijny Hiszpanii od XVI wieku. Jest to rodzaj modlitewnika, który świadomy swych słabości czytelnik może otworzyć, by kontemplować postać ukrzyżowanego i żyjącego Chrystusa - źródło swego zbawienia.
(ze Wstępu)
Moim celem było zebranie wszystkich argumentów, które spotkałem u proewolucyjnych autorów tomistycznych. Być może w przyszłości pojawią się jeszcze nowe. Niemniej myślę, że na te podstawowe, które wysuwają katoliccy autorzy już od przeszło stu lat, Czytelnik znajdzie odpowiedź w tej publikacji. Ponadto z tego, co mi wiadomo, jest to pierwsza próba całościowego podejścia do zagadnienia „Tomasz a ewolucja” z pozycji biblijnych i klasycznie chrześcijańskich. Zatem moim celem jes...
Relacja z podróży do Mongolii autorstwa Wilhelma Rubruka, franciszkanina a zarazem posła papieskiego na dwór chana, jest najobszerniejszym, średniowiecznym opisem kultury Tatarów, który dotarł do naszych czasów i poprzedza relację Marko Polo. Tekst Wilhelma charakteryzuje się, w porównaniu z powstałymi w tym samym okresie dziełami Jana Carpiniego i Benedykta Polaka, większą szczegółowością, zwłaszcza we fragmentach dotyczących religii wyznawanej przez Tatarów. Dzieło Rubruka ...
Pojęcie sprawiedliwości – czy też oddawanej w ten sposób greckiej dikaiosune – jest przedmiotem specjalnego traktatu twórcy Etyki nikomachejskiej, umieszczonego w piątej księdze jego dzieła. Co się zaś tyczy odpowiedzialności, to chociaż Arystoteles nie posługuje się żadnym wyrazem, który można by było (bez pewnej dozy anachronizmu) uznać za dokładny odpowiednik tego dość współczesnego terminu, niemniej rozważa on gruntownie jej różne aspekty w swojej obszernej analizie tego,...
Tom ukazuje bogactwo i skomplikowanie przemian w zakresie nowożytnej i współczesnej kultury intelektualnej, w szczególności przemiany, które ujawniły się w ówczesnej filozofii wobec powstania „naukowego” przyrodoznawstwa. Równocześnie wskazuje uwarunkowania i implikacje światopoglądowe uwidaczniające się w rozwoju filozofii i science, które bynajmniej nie usuwały religii z nowożytnej kultury intelektualnej.
Celem pracy zarówno Protagorasa, jak i Sokratesa było przygotowanie młodzieży do życia obywatelskiego. Protagoras zorganizował i ujął w ramy zawodu swą działalność nauczycielską i pedagogiczną. Sokrates uprawiał ją przygodnie i jakby od niechcenia. Każdy z nich miał na oku to, żeby z młodzieńców, którzy z nimi obcowali, porobić dzielnych, a tym samym szczęśliwych i pożytecznych ludzi. Wyrabianie dzielności jednako pojętej i pomoc w pracy nad sobą - to był wspólny cel Sokrates...
Pod wspólnym tytułem Refleksja dokonana zostały połączone dwa teksty, których pochodzenie i przeznaczenie są odmienne. Autobiografia intelektualna stanowi oryginalną wersję francuską eseju opublikowanego po angielsku na początku dzieła The Philosophy of Paul Ricoeur, wydanego przez Lewisa Edwina Hahna w serii The Library of Living Philosophers. (...) Studium Od metafizyki do moralności następuje zaraz po Autobiografii intelektualnej, ponieważ porusza zagadnienia kilku pojęć w...
Żywe interesowanie się rozmaitymi przejawami życia naukowego i praktycznego jest cechą charakterystyczną autora Trzech dialogów. Pomimo że przedstawiciele filozofii angielskiej nie zamykają się zazwyczaj w kole zagadnień teoretycznych, lecz sięgają i do życia praktycznego, szukając tu bądź sprawdzianu dla swych teorii, bądź też pola ich zastosowania, to przecież Berkeley im przewodzi i sam oświadcza w przedmowach do swych pism, że celem jego dociekań filozoficznych jest życie...
Filozofia kojarzy się przeciętnemu człowiekowi z poważną, trudną często do zrozumienia dziedziną nauki, która na dodatek posługuje się hermetycznym językiem znanym tylko profesorom uniwersytetów lub domorosłym mędrcom. Tymczasem autor "Dialogów ksantypicznych" w sposób beztroski i momentami bezczelny kpi z uznanych starożytnych filozoficznych autorytetów. Pod płaszczem humoru i quasi naukowych dociekań przemyca swą spiskową teorię dziejów. Sokrates, Platon, Parmenides czy Ary...
Nierówność jest uzasadniona religijnie przez niepowtarzalny, indywidualny los osoby ludzkiej w wieczności. Nie oznacza to, rzecz jasna, że nie należy ludziom pomagać i sprawiać, by ich ziemski los stawał się coraz lepszy. Przeciwnie, niesienie pomocy i czynienie ludzkiego losu bardziej znośnym jest wypełnieniem nakazu miłości. Nie oznacza to jednak wcale, że należy buntować się przeciwko pierwotnym podstawom Boskiego porządku świata, niszczyć je i przeciwstawiać Boskiemu sens...
Filozofia Średniowiecza to najnowsze napisane w Europie, syntetyczne przedstawienie dziejów myśli tego okresu. Książka omawia na podfstawie najnowszych badań w jasny i systematyczny sposób złożoną problematykę filozofii średniowiecznej, stanowi znakomite wprowadzenie w myśl tej epoki, a zarazem dorównuje wnikliwością i poziomem naukowym klasycznym opracowaniom akademickim.
Historia medycyny, po pierwszym wydaniu w roku 1935 uznana została za najlepszy podręcznik tej dyscypliny naukowej w Europie. Doczekała się przekładu i wydania węgierskiego, a edycję francuską uniemożliwił wybuch wojny. To klasyczne dzieło napisane zostało piękną polszczyzną, bez dłużyzn i niepotrzebnych uściśleń. Pozostaje do dzisiaj skarbnicą wiedzy medycznej nie tylko na użytek lekarzy ale także wszystkich humanistów.
Wstęp do psychoanalizy to najbardziej znana, klasyczna już książka Freuda, która zapoczątkowała rozwój i popularyzację psychoanalizy jako teorii, metody badawczej i środka terapii. Zawiera cykl wykładów wygłoszonych przez autora w latach 1915-1917 przed audytorium składającym się z lekarzy i "laików obojga płci", którym wyjaśniał podstawowe założenia swej koncepcji. Znając główne zastrzeżenia, jakie wobec niej wysuwano, wykłady te potraktował niezwykle poważnie, przygotowując...
Jeśli ktoś, nie zważając na właściwą miarę, daje mniejszym większe – statkom żagle, ciałom pokarmy, a duszom władze – wszystko się wywraca i, butnie rozrośnięte, wnet popada już to w choroby, już to w płód buty, niesprawiedliwość. Co w takim razie mamy tu na myśli? Czy nie coś takiego: nie istnieje – przyjaciele – żadna śmiertelna dusza, której natura, młoda i niepoddana żadnej kontroli, byłaby kiedyś w stanie unieść największe pośród ludzi rządy, tak aby w swym myśleniu nie ...
