Książka "Blizny, które mówią więcej niż słowa. Samouszkodzenia nastolatków" kierowana do rodziców, nauczycieli i terapeutów, porusza temat samouszkodzeń wśród nastolatków. Jest to pierwsze tak kompleksowe kompendium wiedzy, które oprócz części teoretycznej, prezentuje temat z perspektywy nastolatków. Autorka przedstawia – w formie wywiadów – historie dziewczyn i kobiet, które mają za sobą epizody autodestrukcji bądź są w trakcie leczenia oraz są gotowe mówić o swoic...
Fazy życia to dekady, miesiące, tygodnie. Czasem jeden dzień, zawierający śmierć, ale rozciągający się w nieskończoność, nielinearnie migotliwy, utytłany w pamięciach.Tomik jest zapisem jednej i wielu linii życia, pajęczego uwikłania w emocje, wilczych dołów, na które nie przygotowały cię żadne baśnie. Plusz przeplata się ze zgrozą, zabawki mają zęby, a najgorsza rozpacz potrafi być czułą matką-przewodniczką.To ten świat, w którym gęsia skórka powstaje zbyt często, zaró...
Książka jest opowieścią o tym, że wielopokoleniowa rodzina to szansa i wyzwanie. Powstała po to, by pomóc przedstawicielom różnych pokoleń usłyszeć się wzajemnie i zrozumieć, a także zbudować relację, z której wszyscy członkowie rodziny będą mogli czerpać. Może być pomocna w sytuacji, gdy mamy poczucie, że nasi rodzice (bądź inni członkowie rodziny) za bardzo ingerują w nasze decyzje czy krytykują nasze wybory. Omówione są w niej również takie tematy, jak przemoc dziadków czy...
Śmierć, żałoba i strata są wpisane w ludzką egzystencję. Dlatego musimy wiedzieć, jak rozmawiać o nich z dziećmi.Dziecko wobec śmierci i żałoby to książka, która powstała z myślą o rodzicach, opiekunach i nauczycielach. Ma za zadanie pomóc dorosłym znaleźć odpowiedź na pytanie, jak podejmować z dziećmi jedne z najtrudniejszych tematów: śmierć, przemijanie, stratę. Jest w niej mowa między innymi o tym:w jaki sposób dzieci w różnym wieku rozumieją śmierć,jak zwykle pr...
Cóż, tworzenie planów nie jest dla wszystkich. Niektórym zwyczajnie to nie wychodzi. Cokolwiek wymyślą, i tak przypadkowo wpędzą kogoś do grobu.To o mnie. I o niej.Obie takie jesteśmy. Mamy swój plan, ale on nie wypala. Więc tracimy, walczymy i biegniemy, świetnie się przy tym bawiąc. Potem zatrzymujemy się gdzieś pod nocnym niebem i zastanawiamy się, czy ucieczka od swojej przeszłości w ogóle jest możliwa. To, co nas różni, to… wszystko. I poziom absurdu. Nigdy nie sądziłaby...
