Drogi Czytelniku, w Kontro-wersie natkniesz się na parę niespodzianek językowych, które być może nawet wprowadzą Cię w zakłopotanie, ponieważ pierwszą myślą, jaka przyjdzie Ci wtedy do głowy, będzie: „Mam ich – błąd!”. A jednak nie. Autorka pozwoliła sobie w ramach licentia poetica użyć słów, które wymyśliła (tańczenieniem, podysmutujmy) lub zmodyfikowała istniejące (wyrazobraz), ale także tych funkcjonujących w lokalnym i bardzo małym środowisku (obdałam), by swój język i pr...
Jak głęboko musi zanurzyć się Człowiek w siebie lub też w las i noc drzew ciemną, jak chciał Nitzsche, by swą pyszną ułomnością (czytaj: rozumem) znalazł odpowiedź na ostatnie pytanie, jakie będzie w stanie sobie zadać? Ale czy i tak nie okaże się ono pierwszym?Sens – sens mógłby być spoiwem wszystkiego, tym, co nadaje znaczenie. Jednak sam jest znaczeniem, jakie mu nadano. Sytuacja wydaje się być ilustracją logicznej zagwozdki z „kwadraturą koła”. Gdybyż jeszcze sam… Właśnie...
Nie opowiem Ci o sobie tak wprost. Nie powiem, gdzie i kiedy się urodziłem, do jakich chodziłem szkół, kiedy napisałem pierwsze słowo ani jak ono brzmiało. Nie powiem Ci, jak zarabiam na życie ani jaki jest mój ulubiony kolor. To wszystko nie ma najmniejszego znaczenia. Zamiast tego opowiem Ci o człowieku, który za dużo czuł, za ostro widział, za głośno słyszał. O człowieku będącym częścią tej siły, która dobra pragnąc, wiecznie czyni zło. Jeśli chcesz – tylko, jeśli naprawdę...
Marek Krukowski – zielonogórzanin, twórca awangardowego teatru, domorosły filozof z uniwersyteckim dyplomem, amator tenisa. Postać lokalnie znana i lubiana. Marek Krukowski (...) przedstawia w swojej powieści dylematy „trzydziestoletniego starca”. Kluczowy dla tej odmiany autofikcji jest proces rozpoznawania stanu bohatera. Definiują go nazwy afektów, które pojawiają się na kolejnych stronach książki: nuda, znużenie, gnuśność. Ten stan zmienić ma opisanie egzystencji. To wła...
Elżbieta Wancław-Chłopik – absolwentka filologii polskiej, współpracująca od wielu lat z grupą literacką "Bez kontekstu", aktualnie jako jej przewodnicząca i redaktorka tekstów literackich grupy. Dwukrotna laureatka lubuskiego Turnieju Jednego Wiersza?– od 2013 r. również jego jurorka – oraz aktualna patronka lubuskiego konkursu Miłość niejedno ma imię. Nominowana do nagród Eurydyki 2015 za miłość do poezji. Od dziesięciu lat działająca w wielu sferach środowiska artystyczn...
Maciej Żurawski (ur 1964 r.) – dziennikarz, dokumentalista, reżyser, wokalista i założyciel grupy Siła Przebicia. Autor wielu reportaży i cyklicznych programów telewizyjnych (Niech żyje kino – TVP Wrocław). Reżyser kilkudziesięciu filmów dokumentalnych (m.in. Mój Mikstat?– nagroda Fundacji Kultury, 1995 – Czyż nie dobija się konia, Światy Jana Jakuba K., Szklane domy pani Zosi) oraz teledysków do utworów Lecha Janerki, jak i zespołu Świetliki. Twórca cykli dokumentalnych (Par...
Marcin Byliński (1985) – absolwent filozofii na Uniwersytecie Gdańskim. Debiutował w 2007 roku opowiadaniem Nasze miejsce w historii w czasopiśmie studenckim Makulatura. W 2009 roku nakładem wydawnictwa Uguisu w Antologii Pieśni Końca wyszło jego opowiadanie Dzisiaj. Wobec braku pomysłu na dalsze milczenie, postanowił je przerwać. Mieszka i pracuje w Pradze.
Dominika Kubasiak (1995) – prawie ćwierćwieczna, a w ciągłej zmianie. (Z)budowana ze słów usłyszanych, przeczytanych i dotkniętych gdzieś pomiędzy rodzinnym Lubinem, wyzywającym Wrocławiem, beztroskim Cork. Wypisuje się w sieci już od kilku lat (kobiecypunktpisania.wordpress.com) tylko po to, żeby doświadczenia zapisywały ją na nowo. Wciąż wraca myślami do zajęć na kierunku Kultura i praktyka tekstu: twórcze pisanie i edytorstwo, bo to właśnie środowisko filologiczne Uniwersy...
ALA RABIKO WOŹNIAK – poetka-debiutantka, ur. na początku lat dziewięćdziesiątych ub. w. w Żarach; mieszka w Toruniu, całym sercem związana z Ziemią Lubuską i Zieloną Górą, w której dorastała. Z wykształcenia trochę hotelarz, trochę biolog, przede wszystkim jednak dietetyk w służbie zdrowego żywienia psów i kotów. Czyta i pisze od zawsze: od artykułów, przez bajki, po poezję, częściej jednak dla przyjemności niż zysku, uparcie twierdząc, że przyjemność jest bardziej pożądana. ...
Hanna Chmielewska – rocznik 1989, mieszkanka Katowic, pisze całe życie, a swoją przygodę rozpoczęła od autorskiej wersji Czerwonego Kapturka w wieku lat pięciu (kopia przechowywana w domu). Później przyszła kolej na poważniejszą prozę, a także na poezję. Do ukończenia szkoły średniej wygrała liczne konkursy literackie, jej wiersze ukazały się także w Akancie. Z uwagi na fascynację studiami, które podjęła (prawo), debiut literacki został odłożony do teraz.
Radosław Biniek (ur.1973)?– pochodzi z Tomaszowa Mazowieckiego, gdzie stawiał pierwsze kroki artystyczne jako założyciel projektu The Band Of Perceptron, tam powstały pierwsze wiersze, etiudy i działania performerskie. Wraz z Grzegorzem Karsińskim tworzył duet muzyczno-poetycko-wizjonerski?–?Joint The Vision skupiony na różnych formach wizualno-dźwiękowych. W latach 1995-97 we Wrocławiu był współzałożycielem teatralnej grupy: Teatr Improwizacji Zaplanowanej Rodzina Bursonich....
Książka prezentowana w Tygodniku Kulturalnym TVP Kultura (od 22 minuty i 30 sekundy): https://vod.tvp.pl/video/tygodnik-kulturalny,04102019,44393076 Nereida wciąż gapi się na mnie. Znam to spojrzenie. One zawsze tak patrzą, a ja nigdy nie wiem: chcą być ze mną na zawsze? A może tylko sprawdzają, czy im we mnie do twarzy? Kochają mnie, czy tylko przymierzają? - Posłuchaj, Nereido! Już nie biorę, co dają! Zbyt wiele przeszedłem, zbyt wiele wycierpiałem. Być zawsze świadkiem c...
ANNA MILA MILEWSKA – rocznik 80. Pisze od podstawówki, swój pierwszy arkusz poetycki pt. Próba mikrofonu wydała w 1995 roku w Ostrowie Wielkopolskim. Zdobyła kilka nagród i wyróżnień w konkursach poetyckich, miedzy innymi Złote Pióro w Katowicach oraz główna nagrodę w konkursie „Wszystko jest poezja” w Ostrowie Wielkopolskim. Jej wiersze publikowano w ogólnopolskich magazynach literackich, takich jak: Helikopter, Akant, Krytyka Literacka czy Migotania. Pasjonatka poezji i pod...
Noc w operze jest zbiorem bardzo emocjonalnych historii opowiedzianych przez wchodzącego w dorosłość młodego człowieka. Zapewne niejeden co bardziej „ortodoksyjny” miłośnik poezji może odebrać tę twórczość z mieszanymi uczuciami, ale czy świat – także poezji – powstał jako niezmienny? Gdyby hołdować tej koncepcji, to – w zależności od punktu wyjścia – „na salonach” niezmiennie pobrzmiewałaby np. muzyka barokowa, a kanonem poezji byłyby choćby teksty starożytnej Grecji. Czy mł...
Wiersze Paczuli są nieoczywiste, niekonwencjonalne i zaskakująco dojrzałe. Autor odważnie wkracza w świat pełen motywów śmierci i żałoby czy odrzucenia, poszukując tam własnej tożsamości. Bez fałszywej skromności nawiązuje w nich do tradycji antycznych, odważnie, bezkompromisowo wplata wątki religijne. Wszystko to w konwencji dość surrealistycznej, okraszonej znaczeniową grą słów, dla której sięga chętnie po neologizmy, jak choćby w wierszu HIOP, którego tytuł powstał z połąc...
Zapewne można by się spierać o to, czy ważniejsze są umiejętności manualne i technika szlifierza diamentów czy jego wyobraźnia, zdolność dostrzeżenia piękna i wartości w niekształtnym i zabrudzonym „kamyku”, który dopiero w pracowni nabierze blasku. Chcemy być tym szlifierzem z wyobraźnią, oddając w ręce Czytelnika tomik wierszy, które właśnie takie są, jak ten „kamyk”: miejscami zabrudzony, niewarty – zdawałoby się – uwagi, miejscami już jaśniejący blaskiem przyszłego szlifu...
PAWEŁ GURA GÓRECKI (rocznik 1985) – lwówczanin śląski z urodzenia, wrocławianin z wyboru. Dosadny, ale wrażliwy; poznał „uroki domu bez klamek” i „domu bez ścian”. Lubi film „Kler”, nie lubi kleru; lubi kolor bursztynu – najchętniej w fazie płynnej. Wyraża siebie słowem i muzyką; komponuje, śpiewa i gra solo oraz w zespołach: Antybiotyka, Sort B, X-Cremęt. Uważa, że wiersz powinien mieć rymy, choć trudniej taki napisać niż biały. Droga pod górę jest jego debiutanckim zbiorem ...
Arkadiusz Aulich (rocznik 1979) – urodzony zwyczajnie: wąski tunel, światło, na końcu albo początku końca wydał przeraźliwy krzyk... Jest twórcą niezależnym, nieustannie wymykającym się wszelkim konwenansom. W jego twórczości można zaobserwować przyciągające się przeciwieństwa, które tworzą jakiś nieokreślony kształt niespełnionych snów i myśli. Zupełnie odmieniony, jakby uwikłany „w życie po życiu” przebija się przez meandry literackiej rzeczywistości, podporządkowując życie...
BIAŁE, PUSZYSTE DYWANY Kiedy biorę do ręki plik kartek z projektem nowej książki poetyckiej, zawsze obawiam się, że za chwilę usłyszę szelest jesiennych liści, będę spacerował po ukwieconych łąkach, bądź gonił sunące po niebie obłoki. Nie tym razem. Autor staje przede mną w ubłoconych butach i roboczym kombinezonie. Domaga się uwagi i skupienia. Konstruuje swoje teksty z syntetyczną, wolną od zbędnych ozdobników precyzją. Relacjonuje podróż po świecie odartym z kolorowych ozd...
Baśniowa opowieść ze świata fantazji adresowana głównie do starszych dzieci i młodzieży. Wbrew jednak wszystkiemu dorosły czytelnik, jeśli zechciałby do niej zajrzeć, wnet zorientuje się, że fantastyczny świat jest pełen odniesień i zapożyczeń z tego, w którym żyjemy. W największym skrócie rzecz ujmując: "Śladami barda" jest wyrazem odwiecznej tęsknoty człowieka do świata dobrego, sprawiedliwego, do wolności od (tyranii, jedynej słusznej prawdy) i wolności do (swobody myśli, ...
Monika Karkosza – absolwentka Szkoły Głównej Handlowej. Pochodzi z Tarnobrzega, ale od wielu lat mieszka w Warszawie. Pierwsze literackie próby podejmowała w dzieciństwie, a od kilku lat przygotowywała się do wydania pierwszej książki, między innymi prowadząc osobistego bloga. Jej niedoścignionym wzorem pozostaje Alice Munro, którą ceni za staranny język, realizm, głębokość opisywanych przeżyć i wszechstronną znajomość otaczającej rzeczywistości. W wolnych chwilach gra w gry ...
"Wzdłuż śladów" to intrygująca opowieść o kondycji ludzkiego sumienia i choć tak skromna w swej objętości, przez Czytelników porównywana była niejednokrotnie nawet do "W poszukiwaniu straconego czasu" Marcela Prousta. Wzdłuż śladów to także męskie widzenie świata i niech owo „męskie” nie zwiedzie Cię, gdyż nie o mężczyznę macho tu chodzi, ale silnego wrażliwością, bo – jak najczęściej odpowiada Autor pytany o to, o czym jest ta książka – mężczyzna też człowiek. Pragniemy zwró...
Wiersze Jolanty Więcław, które przybierają ilustrowaną szatę „Notatnika”, przywodzą mi na myśl tytuł jednego z najpiękniejszych opowiadań Jarosława Iwaszkiewicza. Wśród Jego młynów, obok tych nad Kamienną i Lutynią, jest także „Młyn nad Utratą”. Odczytajmy tytułową „Utratę” nie jako nazwę własną, ale pospolitą. Okaże się wtedy, że ten żywioł, żywioł utraty, jest wodą na młyn poezji Jolanty Więcław. U Iwaszkiewicza zostaje skojarzony z innym żywiołem: wodą, symbolem podświado...
Od Autora Zazwyczaj bliższa była mi proza – reportaże, relacje, opowiadania i miniatury. Wierzę jednak, że są rzeczy, dla wyrażenia których tym gatunkom brakuje środków. Tak powstał zbiór 26 wierszy. Teksty są ze sobą powiązane, ułożone w koncepcyjnym porządku. Chronologicznie przedstawiają wydarzenia od stycznia 2016 roku do dziś, a wszystkie łączy postać mojego taty. Stąd też tytuł – aita to po baskijsku “ojciec”. Wątek baskijski pojawia się także w tekstach będących kores...
