Bohaterka, tej momentami wstrząsającej książki, została oskarżona o kradzież kota. Przeciwko tej, niepopełnionej zresztą zbrodni został uruchomiony cały aparat państwa ,od policji, prokuratora, po sądy. Barwna, świetnie napisana, trzymająca w napięciu proza, oparta na autentycznych wydarzeniach, ze scenami wręcz gogolowskimi. Czyta się jak najlepszą powieść sensacyjną.
Wybór różnogatunkowej satyry z wcześniejszych publikacji autora, które ukazują naszą rzeczywistość, nie tylko w krzywym zwierciadle. Te zadziorki, drzazgi, lotki, zabajki, ostróżki, okrajki, zasłowia, satyry i groteski pokazują, jak zawsze u Grabowskiego, celność metafory, wywołują nie tylko śmiech, ale i refleksję. Wielu z tych utworów jest od lat cytowanych, nie tylko w prasie, radiu czy telewizji, ale również w życiu codziennym. Tomik został pięknie zilustrowany przez Artu...
Hymn na cześć zmarłego tragicznie brata, nieustające, trudne i dramatyczne oswajanie o nim pamięci, która wywołuje wstrząs psychiczny i poczucie bezradności. I te uniwersalne pytania o sens i godność ludzkiego istnienia. Niezależnie od osobistych wyznań, wspomnień i relacji, piękna, nie tylko w swej metaforyce liryka.
Co byś powiedział, gdyby Pan Bóg zadzwonił do Ciebie? Wokół tego z pozoru niewinnego i naiwnego pytania jest zbudowana cała akcja tej opartej na oryginalnym pomyśle prozy. Są to przejmujące w swym autentyźmie rozmowy, różnych osób i z różnych okazji, w tym również tych, które dotyczą najważniejszych świąt roku liturgicznego. Piękna, filozoficzna przypowieść o ludzkiej wierze, sumieniu i nadziei.
Walka z niepewnością i zagrożeniem, ale równocześnie przestroga przed lekceważeniem wirusa, który niszczy nie tylko nasze indywidualne ale i społeczne życie. Obecny w tym tomiku dydaktyzm jest jak najbardziej uzasadniony, poszerza nasze horyzonty doświadczeń, uczula na konieczną ostrożność. Tomik zamyka zbiór fraszek, jak zawsze u autora celnych i zaskakujących.
Radość nie potrafi pisać wierszy,
Z lukrowanych poranków
Nie biorą się liryczne sonety.
Wargi wykrzywione w uśmiechu.
Kpią sobie z werterowskich cierpień.
A siostra nasza, pogarda,
Co miała nas nigdy nie opuszczać,
Wybrała nową drogę.
Ubrała nowy kostium, szyty na miarę,
Aż do przebrania miarki.
Pewniw chciała,by nitk jej nie rozpoznał. ...
Wiersze Alicji Przepiórki zapraszają do świata, który dziś zdaje się niemożliwy do pomyślenia. Zdaje się bardzo starym, niewymiernie dalekim snem lub fantazją. Niemal wszystkie składniki tego świata: miejsca, postaci, zdarzenia, obrazy i słowa, wątki i tematy zdają się w niczym niepodobne do rzeczywistości trzeciej dekady dwudziestego pierwszego wieku naszej ery. Trzykrotnie sięgam po czasownik zdawać się, ponieważ zawiesza osobliwy most między przeżyciem a wspomnieniem, przy...
Pejzaże, których urok jest niepowtarzalny. To wizerunki serca, zachwyty nad otaczającą przyrodą i jej nie do końca zdefiniowanym pięknem i tajemnicą. To wszystko w kontekście metafizycznej zadumy, w której równie ważne, jak krajobrazy z dzieciństwa, są słone krople łez, wspomnienia ocalałe na fotografiach, czy szeleszczący w rękach list. To właśnie w takich ujęciach poetka najbardziej się odnajduje. Te uświęcone pamięcią i dotykiem miejsca przemawiają bezpretensjonalnością ,a...
To przytulenie jest nie tylko bolącym wspomnieniem, to również niezgoda na przedwczesną śmierć ukochanego brata. Bo tak naprawdę o nim jest większość liryków. To wewnętrzny krzyk duszy, kiedy wiara nie tylko w sens świata umiera, a dialog z Bogiem okazuje się niemożliwy, kiedy rozpacz odbiera wolę życia, a czarna melancholia staje się znakiem rozpoznawczym każdego odruchu serca. Wstrząsająca liryka, hymn o siostrzanej miłości, uniwersalny w swym tragicznym wymiarze. Wszystko ...
Dzięki Tobie roztopy w tym roku zawitały szybciej, szybciej niż zima - taką dedykację napisała poetka swojemu Ukochanemu. Ta dedykacja znajduje się na pierwszej stronie tomiku, który jest liryczną symfonią na cześć spełnionej miłości. To nie tylko przeróżne suplikacje pod adresem obiektu uczuć, to również subtelne erotyki, w których magia ciała, choć ważna, oddaje pierwszeństwo wszechobecnej duszy. Ten wybór jest równocześnie swoistym pamiętnikiem. Tytułami wierszy są poszcze...
Kalejdoskop motywów, tematów i odniesień. Od muzyki miasta, po intymne wyciszenie, od dygresyjnej aluzji społecznej czy politycznej, po namiętny czy dyskretny erotyk. Ta liryka jest rodzajem misterium, w którym każdy z nas - jak pisze poeta - dzierży swój krzyż, gdzie jest miejsce na samotność, kalectwo czy tragiczną miłość. Tyle tylko, że to rozpoznanie nie jest do końca tak oczywiste. Poddane filozoficznemu osądowi uzyskuje swój inny, ponadczasowy wymiar. Niech nas nie zmyl...
Mądre i pełne lirycznego ciepła wiersze, takie, jak to napisała sama autorka w swoim wstępie do wyboru - powtórki z wysp wrażliwych. Te wyspy to przeróżne inspiracje, miejsca dla serca i umysłu, anektowane po swojemu, oryginalne, bez względu na to, czy jest to samotność, oczyszczająca cisza, filozoficzne pytania, czy odniesienia do świata kultury, sztuki, literatury. To również krajobrazy i pejzaże ukochanej przyrody ,,zawsze z akcentem metafizycznym, gdzie ból istnienia jest...
