Opis treści
Najnowsza książka nagradzanego reportażysty
Jak wspaniale jest – wśród tylu autorów chcących opisać tylko swój mały światek – odnaleźć od czasu do czasu takiego, który próbuje opisać świat w całości. Nawet jeśli to niemożliwe, jest to piękna próba.
Martín Caparrós
Siedem podróży w czasie. A ponieważ czas dany nam jest jako pamięć, będzie to siedem podróży przez siedem pamięci siedmiu zwykłych ludzi. Niby ten sam świat i te same czasy, ale widziane z różnych perspektyw – mieszkańca Ugandy, USA, Kolumbii, Indii, Finlandii, Zimbabwe i Japonii.
Siedem opowieści zwykłych ludzi o problemach, wyzwaniach, szansach i możliwościach. Ich zestawienie uświadamia, jak wiele zależy od tego, czy miało się szczęście urodzić się tu, a nie gdzieś indziej.
Siedem ludzkich historii i jedna próba odpowiedzi na pytanie, po co to wszystko.
Najnowsza książka nagradzanego reportażysty to niezwykłe połączenie zapisu osobistych historii i wnikliwego spojrzenia na globalne problemy współczesnego świata. Autor w niezwykle plastyczny i wiarygodny sposób pokazuje świat takim, jak widzą go bohaterowie, zmuszając do refleksji nad kondycją człowieczeństwa.
Czytelnik Woblinka 07-02-2020
Dobra książka. Nie bardzo dobra (na co liczyłem), ale dobra. Warta przeczytania.
Czytelnik Woblinka 29-12-2019
Jedną z polskich tradycji jest narzekanie i utyskiwanie na swój los. Więc może by się tak z kimś zamienić? A proszę bardzo – Pan Tomek Michniewicz daje nam aż 7 losów do wyboru. W afrykańskim rezerwacie przyrody to musi się fajnie żyć… albo lepiej w Japonii, gdzie taka wysoka jest kultura. A może w Finlandii gdzie socjal dba o każdego? Chyba że jednak Stany z tą swoją równością i samymi szansami do wykorzystania? Bo chyba nikt nie ma ochoty na zamianę z dziewczyną w Indiach, która nie pochodzi z najlepszej kasty i szanse na „przeskoczenie” wyżej w hierarchii są małe. Nie pisząc już o tej nie najbogatszej części Afryki, gdzie pomoc dla trzeciego świata pojawia się i znika od widzimisię bogatszych. No chyba że ktoś ma ochotę na powrót do PRLu w ciut lepszym klimacie ale z innymi problemami i mentalnością ludzi. Czy my naprawdę mamy tu tak źle? Czy może jest to raczej nasza bierność i brak zaradności czy mobilności? Gdybym urodziła się gdzie indziej, to bym… miała szanse i okazje. Tylko czyby mi się chciało zawalczyć?
Czytelnik Woblinka 10-12-2019
Chrobot to mała odskocznia od kryminałów, coś innego. W przeplatających się krótkich i nieco dłuższych ustępach poznajemy życie siedmiorga dzieci z Finlandii, Kolumbii, Japonii, Ugandy, Kalkuty w Indiach, USA, Zimbabwe i towarzyszymy im aż do dorosłości. Najpierw okres dziecięcy, który owszem gdzieniegdzie jest beztroski, ale nie wszędzie. Później wkraczamy w burzliwy okres dorastania, który doprowadzi nas do dorosłości stawiającej kolejne wyzwania. Poznajemy nie tylko te osoby,a le ich otoczenie, kulturę i problemy trapiące kraj. Wiemy, że parki narodowe w Afryce to nie tylko piękna przyroda i zwierzęta, ale walka z kłusownikami, przemytnikami, a nawet z politykami. Wiemy, że w Japonii człowiek nie jest dorosły w wieku 18 lat, a 21. W Indiach dziewczynka już jako dziecko została obiecana narzeczonemu. Wychodzi na to, że kraj, środowisko i religia definiuje Cię od małego. Tak jak np w Indiach boga się dziedziczy. Jest ich tam całe mnóstwo, a Ty wyznajesz wiarę w tego, którego czczą rodzice. Zastanawiamy się też nad tym jak my żyjemy, czy mamy bliżej do wiecznej zapracowanych depresyjnych Japończyków czy może jednak do biedniejszych krajów?