Opis treści
Wśród czytelników Wron duże kontrowersje wywołuje zakończenie powieści, otwarte i pozostawiające pole do interpretacji. Co tak naprawdę wydarzyło się w scenie końcowej? Co mogło się wydarzyć?
Jestem głód to opowieść z wyraźnymi motywami autobiograficznymi. Wychowująca się w opresyjnej rodzinie dziewczynka uzdolniona plastycznie poszukuje własnej drogi, własnych uczuć, własnego ja. Wie, że aby pozostać sobą i nie zatracić się w dusznej relacji z matką, musi uciec, dokądkolwiek i jak najszybciej. Podczas lektury przeżyjemy z nią trzydzieści dwa lata pełne rozterek, wzlotów i upadków. Wraz nią będziemy dojrzewać, kochać, rodzić, cieszyć się i cierpieć. Wpuści nas do swojego intymnego świata tak daleko, jak tylko było to możliwe. A to wszystko, podobnie jak we Wronach, ku przestrodze nas wszystkich.
Petra Dvořáková (ur. 1977) - czeska pisarka, publicystka i scenarzystka. Pracowała jako pielęgniarka. Podczas długiej choroby syna napisała swoją pierwszą książkę, zbiór rozmów na temat wiary pod tytułem Spełnionesny, nagrodzony najważniejszą czeską nagrodą literacką Magnesia Litera. W swoich tekstach zawsze porusza istotne problemy społeczne. W dorobku ma także książki dla dzieci i młodzieży. Najpopularniejsza czeska pisarka w Polsce.
„Jestem głód”, Petra Dvorakova – jak czytać ebook?
Ebooka „Jestem głód”, tak jak pozostałe książki w formacie elektronicznym przeczytacie w aplikacji mobilnej Woblink na Android lub iOS lub na innym urządzeniu obsługującym format epub lub mobi - czytnik ebooków (Pocketbook, Kindle, inkBook itd.), tablet, komputer etc. Czytaj tak, jak lubisz!
Zanim zdecydujesz się na zakup, możesz również przeczytać u nas darmowy fragment ebooka. A jeśli wolisz słuchać, sprawdź, czy książka jest dostępna w Woblink także jako audiobook (mp3).
Czytelnik 06-01-2025
Czytelnik 06-01-2025
„Jestem głód” pod wieloma względami przypomina „Wrony”. Niektóre wydarzenia, postawy bohaterów mnie zaskoczyły, ale w zdecydowanej większości książka była przewidywalna. Język jest łatwy w odbiorze, choć momentami narratorka-bohaterka mówi za dużo, zbyt dosłownie, wyręczając tym samym odbiorcę z samodzielnego dochodzenia do różnych konkluzji. To po prostu dobra proza, ale jakbym miał wybrać, czy wrócić do „Jestem głód”, czy do „Wron”, to ponownie sięgnąłbym po książkę drugą z wymienionych.
Opinia potwierdzona zakupem