Pandemonium [wyd. 2, 2022] Lauren Oliver ebook

Czytelnik 12-09-2012

Lena zyskała miłość. Wkrótce potem straciła tego, na którym zależało jej najbardziej. Po gorzkiej ucieczce z Portland dziewczyna zagłębia się w Głuszę, zostawiając przeszłość za sobą. Jednak mimo wszystko Lena zamierza walczyć - w imię miłości, którą jej odebrano. „Miłość. Gdy tylko wpuścisz do swojego serca to słowo, gdy tylko pozdwolisz mu zapuścić korzenie, rozprzestrzeni się jak grzyb we wszystkich zakamarkach twojej duszy - a wraz z nim pytania, drżące, pączkujące lęki, które sprawią, że nigdy nie zaznasz spokoju.” Niedaleka przyszłość. Miłość została sklasyfikowana jako choroba, amor deliria nervosa, a na samą myśl o niej drży większość cywilizacji. Ludzie chętnie poddają się zabiegowi, który ma chronić ich przed staniem się ofiarą tej przypadłości. Lena Haloway to nastolatka, która całe życie spędziła wierząc, że miłość to najgorsza zaraza, która kiedykolwiek dotknęła społeczeństwo. Dziewczyna odliczała dni do zabiegu - ale wtedy poznała Aleksa. Chłopak sprawił, iż Lena zaczęła postrzegać wszystko inaczej, stała się bardziej niezależna, a co najważniejsze rozpoczęła myśleć samodzielnie, dostrzegając drugą stronę medalu. Ich wspólna ucieczka skończyła się tragicznie. Choć nastolatce udało opuścić Portland, Alex nie miał tyle szczęścia i Lena zobaczyła go po raz ostatni, stojącego w płomieniach. Dziewczyna skryła się w Głuszy, wśród Odmieńców. Szybko dołączyła do swego rodzaju ruchu oporu, rozpoczynając walkę z panującą wokół niej rzeczywistością. Sytuacja staje się coraz bardziej napięta, nieuchronnie zbliża się wybuch rewolucji. Wkrótce nastolatka poznaje Juliana, zwolennika zabiegów i walki z delirią. I dzieje się coś, czego żadne z nich się nie spodziewało... Cała historia podzielona jest na występujące naprzemiennie rozdziały „wtedy” i „teraz”. Dzięki temu możemy dowiedzieć się zarówno, co działo się tuż po zakończeniu poprzedniej części, jak i później, po upływie kilku miesięcy. W „Pandemonium” przeplatają się losy Leny znajdującej się w Głuszy, powoli leczącej rany po ucieczce i pewnej, że Alex zginął, jak i Leny, która jest działaczką ruchu oporu, walczy o miłość i własne życie. Główna bohaterka, w porównaniu z wydarzeniami z pierwszego tomu, bardzo się zmieniła. Tamta Lena była nieco naiwna, pełna optymizmu, wiary i nadziei. Ta Lena poznała smak miłości, widziała śmierć, stała się ostrożniejsza, odważniejsza i nieco bardziej cyniczna. To praktycznie dwie różne osoby, lecz równocześnie Magdalena w pewnym sensie została taka sama. „Bo nigdy tak naprawdę nie będziemy w stanie zrozumieć drugiego człowieka. Możemy jedynie próbować, szukając po omacku drogi przez tunele, starając się oświetlić je pochodnią.” „Delirium” to książka, która bardzo przypadła mi do gustu. Na kontynuację czekałam z niecierpliwością, ale i pewną obawą. Nie byłam pewna, czego mam się spodziewać. Okazało się, że druga część jest dużo lepsza od poprzedniczki i postawiła wysoko poprzeczkę ostatniemu tomowi. Podczas czytania nie można pozostać obojętnym, a końcowe rozdziały są pełne nerwowego przekręcania stron i obgryzania paznokci. Od utworu nie sposób się oderwać. Niemal każdy z rodziałów kończy się tak, że wręcz niemożliwym jest przerwać lekturę. A zakończenie po prostu zwala z nóg. Nie mogę uwierzyć, że „Pandemonium” skończyło się w taki właśnie sposób i nie mam pojęcia, jak wytrzymam do premiery „Requiem”; oczekiwanie na finał będzie prawdziwą udręką. Ostatnie słowa zostawiły we mnie pewnego rodzaju pustkę i wciąż jeszcze się po nich nie otrząsnęłam. Jestem pełna uznania dla Lauren Oliver i tego, jak postanowiła pokierować dalszymi losami Leny. Polecam tę serię każdemu - oryginalny pomysł, nietypowe rozwiązania i rozwijająca się główna bohaterka stanowią mieszankę idealną.

Opinia nie jest potwierdzona zakupem