Opis treści
"Ze wsi to-to już wyszło, ale do miasta jeszcze nie doszło", mawiała ze złością matka. Czasem sam po niej powtarzałem, aż kiedy sobie zdałem sprawę, co to tak naprawdę znaczy. Bo trzeba jeździć po Polsce, żeby zobaczyć, do jakiego stopnia już nie ma, poza dożynkami i dniami świętych patronów, tej wsi, z której wszyscy wyszliśmy. Nie ma dokąd wracać. I nie ma dokąd iść, bo tego miasta, do którego wyszliśmy, też już dawno nie ma. Zostaliśmy tacy - ani stąd, ani stamtąd, ni ze wschodu, który nas schamił i zmiażdżył, ni z zachodu, który się przełajdaczył i zdycha w perwersjach, odcięci od przeszłości, i z przyszłością też niejasną. W temacie "o czym tobie marzyć, śnić" - zero pomysłu. Grzebiemy w rupieciarni pozostawionej przez naród, który tu niegdyś żył, w śmietniku idei wyplutych już przez pogrążony w dekadencji świat, przymierzamy, obracamy się w kółko, próbujemy zrozumieć sens dzisiejszych wydarzeń, przypasowując je do zupełnie skądinąd wziętych historii, i na razie nic pewnego, poza jednym - że jeszcze chce nam się żyć, a póki mamy do tego siłę i energię, to w coś się ona w końcu wtłoczy, ile by ciężkiej pracy nie trzeba było wcześniej wykonać.
Rafał Aleksander Ziemkiewicz (ur. w 1964 r.) jest autorem kilkunastu książek - publicystyki (m.in. Polactwo i Michnikowszczyzna. Zapis choroby), prozy fantastycznej (m.in. Pieprzony los Kataryniarza, Walc Stulecia) oraz współczesnej (Ciało obce, Żywina), dziennikarzem prasowym, radiowym i telewizyjnym. Opublikował kilka tysięcy felietonów i artykułów, prowadził liczne programy, w tym do niedawna cieszący się wielką popularnością "Antysalon" w TVP Info. Obecnie komentuje na bieżąco życie publiczne w "Rzeczpospolitej", tygodnikach "Uważam Rze" i "Gazeta Polska" oraz na portalu Interia.pl
Napisana w formie dziennika powieść Zgred obejmuje czas pomiędzy lutym a kwietniem 2010 roku.
"Nie ma czegoś takiego, jak literatura "prawicowa". Jest tylko pewna wpływowa koteria w krytyce literackiej i mediach, która domaga się, by literatura opisywała nie realnie istniejącą III RP, ale, jak w czasach socrealizmu, rzeczywistość postulowaną - "państwo, będące największym sukcesem w dziejach Polaków". A pisarzy, którzy się temu nie podporządkowują usiłuje wykluczyć taką właśnie etykietą."
"Ludzie lubią utożsamiać pisarza z bohaterem literackim i niektórzy twórcy świadomie na tym grają. A powieść to przecież fikcja. To, że zdarzenia w moich powieściach są prawdziwe, nie znaczy
wcale, że się kiedykolwiek zdarzyły. I tak samo jest z bohaterami... Mój Boże, przecież bohater "Trans-Atlantyku" wprost przedstawia się jako Witold Gombrowicz, a nikt nie twierdzi, że to pamiętnikarski zapis pobytu pisarza w Buenos Aires we wrześniu 1939."
(z wywiadów z autorem)
„Zgred”, Rafał A. Ziemkiewicz – jak czytać ebook?
Ebooka „Zgred”, tak jak pozostałe książki w formacie elektronicznym przeczytacie w aplikacji mobilnej Woblink na Android lub iOS lub na innym urządzeniu obsługującym format epub lub mobi - czytnik ebooków (Pocketbook, Kindle, inkBook itd.), tablet, komputer etc. Czytaj tak, jak lubisz!
Zanim zdecydujesz się na zakup, możesz również przeczytać u nas darmowy fragment ebooka. A jeśli wolisz słuchać, sprawdź, czy książka jest dostępna w Woblink także jako audiobook (mp3).
Czytelnik 01-06-2011
Czytelnik 01-06-2011
Zgred to dwie książki w jednym. Z jednej strony dostajemy kawał solidnej publicystyki, z której Ziemkiewicz jest znany szerokiemu gronu czytelników. Z drugiej - poznajemy portret rodziny, bardzo szczęśliwej rodziny, która jawi się jak bezpieczna przystań, oaza normalności dla głównej postaci książki, publicysty Rafalskiego. Całość jest napisana w formie dziennika, co każe odnieść Zgreda do diariuszy Tyrmanda i Kisiela. Tu widoczna jest pierwsza różnica, o ile Tyrmand i Kisiel pisali do szuflady i nie kamuflowali swoich osądów oraz ich adresatów, o tyle Ziemkiewicz uciekł w fikcję z kluczem (bardzo łatwym do odczytania, ale kluczem). Nie wiem, czy zmienił zdanie, czy też wyszedł z takiego założenia od początku. Domyślam się, że pierwsza możliwość jest całkiem prawdopodobna, całość niepokojąco blisko ociera się o prawdziwe życie autora (vide Wkurzam Salon). Kisielowski w duchu dziennik nie byłby dzisiaj do wydania, bez dwudziestu procesów sądowych założonych autorowi. Całość czyta się świetnie, aż do bardzo poruszającego finału, w którym Rafalski pisze o emocjach i wyborach Ziemkiewicza. I tu jest jak dla mnie największa słabość Zgreda, skaczemy od Rafalskiego do Ziemkiewicza, od Ziemkiewicza do Rafalskiego, czyli od dziennika do fikcji, co wygładza trochę siłę przekazu. Dodać trzeba, że całościowo powieść polemizuje z Mickiewiczowskim cytatem maturalnym "Szczęścia w domu nie znalazł bo go nie było w ojczyźnie.", który gdy przyjrzeć mu się z bliska, nie ma faktycznie sensu.
Opinia nie jest potwierdzona zakupem