Książki z serii "Kresowa Atlantyda" adresowane są nie tylko do osób o rodowodach z Ziemi Lwowskiej, Podola, Wołynia, Polesia czy Wileńszczyzny, ale do wszystkich Polaków - również tych, którzy dziś mieszkają na Mazowszu, na Kujawach, Pomorzu, Śląsku, w wielkopolsce, na Warmii i Mazurach. Adresatem moich książek są wszyscy Polacy: również ci na najdalszej emigracji - po australię i Amerykę Południową. To przekonanie bierze się stąd, iż wykształcony Polak powinien znać historię...

Nowatorskie jest zastosowanie metody separacji na gruncie antropologii filozoficznej, wartościowe są także ustalenia co do uwarunkowań poznawczych takiej eksplikacji, dotyczące np.. Punktu wyjścia filozoficznego poznania podmiotowości, relacji takiego jej poznania do poznania naukowego oraz związków między zaproponowanym w rozprawie ujęciem bytu ludzkiego a innymi ujęciami filozoficznymi.
Prof. dr hab.. Adam Jonkisz

W prezentowanej monografii przedstawiono historię rozwoju studiów bibliotekoznawczych w Polsce (od czasu ich zainicjowania w Łodzi w roku 1945 po rok 2015). Autorka podkreśla rolę ośrodka łódzkiego jako uniwersyteckiej kolebki nauki o książce i jego udział w dzisiejszej pozycji bibliologii i informatologii pośród dyscyplin naukowych. W publikacji czytelnik znajdzie zarys rozwoju studiów kształcących bibliotekarzy i specjalistów informacji, który przebiegał w poszczególnych oś...

Powieść Władysława Reymonta pisana w latach 1901–1908, a wyróżniona Nagrodą Nobla w roku 1924, ukazująca życie chłopa na wsi końca XIX wieku. Akcja utworu toczy się we wsi Lipce, a wyznaczają ją cztery pór roku wraz z przypisanymi do nich obyczajami, świętami kościelnymi i pracami rolnymi. Na tym tle rozgrywają się losy rodziny Borynów i młodej dziewczyny Jagny.

Jednym z centralnych problemów Polski, którą znałem, był problem personalny, była selekcja ludzi, a ściślej: źle działający system selekcji materiału ludzkiego dobieranego do kierowania narodem. Adolf Bocheński był człowiekiem niewątpliwie genialnym. Wpływ jego na ludzi w Polsce ograniczał się do stosunkowo bardzo małego koła osób, wpływ na wypadki, na politykę polską – był żaden. Chcielibyśmy zawołać: gdyby selekcja ludzi działała w Polsce tak, jak działać powinna, ten młody...

Czas historyczny książki rozciąga się pomiędzy rokiem 1817 a 1880. Razem z bohaterami opowieści wędrujemy po całej Europie: z Warszawy do Paryża, z Petersburga do Warszawy, z Wiednia do Berlina, z Paryża do Londynu, z Lublina do Moskwy, z Pragi do Wrocławia. Dzieje rodziny Wieniawskich – ojca i jego genialnych synów: Henryka – skrzypka i kompozytora, Józefa – pianisty i także kompozytora, oraz starszego ich brata Juliana, powstańca styczniowego, emigranta, a następnie działac...

Oto zapis historii tych trzech niezwykłych miast tak bardzo różniących się od siebie, a mimo to stanowiących jeden organizm, w sumie liczący około 100 tysięcy mieszkańców. Głównym spoiwem byli ludzie, którzy dzięki swej pracowitości, przedsiębiorczości, talentom i fantazji stworzyli frapujący konglomerat inkrustowany biografiami i dziełami wybitnych artystów, pisarzy, poetów, malarzy, ale też inżynierów-nafciarzy. W książce tej nie mniej ważne od tekstu są ilustracje wydobyt...

W swojej kolejnej książce poświęconej sztuce baletowej J.S. Witkiewicz sięga do twórczości trzech wybitnych malarzy. W sposób dość nietypowy, bo na rycinach, pokazuje ich widzenie tańca. Książka składa się z 92 reprodukcji, którym towarzyszą obszerne opisy objaśniające, kto jest narysowany i w jakiej roli, a także kiedy i gdzie. Główną bohaterką zaś jest Anna Pawłowa, niedościgniona balerina baletu klasycznego.

Młodzieńcza powieść Stanisława Ignacego Witkiewicza, której kanwą jest jego burzliwy romans z wybitną aktorką, Ireną Solską, nie mogła się ukazać za życia autora z powodów osobistych i nazbyt śmiałych scen erotycznych. Wydana w 1972 roku stała się bestsellerem. Czytać ją można wielorako, przede wszystkim jednak jako świadectwo intelektualnego i artystycznego dojrzewania przyszłego dramaturga, powieściopisarza, teoretyka sztuki i filozofa, czyli Witkacego. W niniejszym wydaniu...

Ostatni, monumentalny tom listów Witkacego próbuje sprostać beznadziejnemu w istocie zadaniu publikacji całości tej korespondencji. Co rusz bowiem okazuje się, że „Witkacy ciągle pisze”. Dowodem na to jest choćby odnaleziona korespondencja z dr. Rouhierem. W tomach znalazły się dwa bloki listów o wymiarze filozoficznym – do Romana Ingardena i Hansa Corneliusa, a wśród pozostałych adresatów m.in.: Jan Leszczyński, Maria Zarotyńska, Bruno Schulz, Tadeusz Langier, Jerzy Eugenius...

Wydanie z opracowaniem

Stanisław Ignacy Witkiewicz Listy t.2 wol.1 Pierwszy z dwóch woluminów tomu drugiego korespondencji Witkacego z rodziną, przyjaciółmi, znajomymi i tzw. wrogami zawiera bloki listów do m.in. małżeństw Birulów i Atrążyskich, Michała Choromańskiego, ks. Henryka Kazimierowicza, Juliana Przybosia, listy ekonomiczne do Zofii Mikuckiej, a także korespondencję z Asymetryczną damą.

Nagle poczułem, jakby obraz zbliżył się do mnie. Siedziałem nadal w tym samym miejscu, a jednak miałem wrażenie, że jest tuż przy mnie. Nie wiem tylko, czy to ja się poruszyłem, czy obraz. Jakby z bliska zobaczyłem twarz pociągłą, o kształtnym nosie i małych, wąskich ustach. Wokół głowy roztaczały się pasma włosów, spływające po policzkach. Ta twarz robiła wrażenie majestatycznej, tajemniczej i dostojnej. Siła wyrazu obrazu kryła się jednak w oczach – wąskich, z rozbłyskami ś...

Rozczarowania polegają na tym, że to, co kiedyś było bliskie i miłe, staje się dalekie i brzydkie. Inteligentne oczy wypatrzyły, życzliwe mi ręce wybrały kilkadziesiąt moich artykułów, rozsypanych wśród lat wieczornej pisaniny „wstępniaków” i spróbowały stworzyć z nich książkę. Uśmiecham się sceptycznie do tej entrepryzy. Książka ta będzie przypominać muzealne oddziały wykopalisk antycznej rzeźby, których pełno jest we Włoszech, a które na turystach z Ameryki robią wrażenie g...

Powieść Władysława Reymonta Chłopi jest unikalnym w dziejach literatury polskiej i światowej świadectwem o życiu i tradycjach społeczności wiejskiej. Została wyróżniona w 1924 roku nagrodą Nobla. Akcja powieści rozgrywa się w typowej dla swojego czasu wsi Lipce i toczy na przestrzeni czterech pór roku. W rytmie przeobrażającej się przyrody i przypisanych do każdego sezonu trudów, obrzędów i tradycji rozgrywają się losy bohaterów książki. Maciej Boryna, najbogatszy gospodarz ...

Warszawa, lata 30. XX w. Tor Wyścigów na Polu Mokotowskim. Dżokej Grot jest jednym z najbardziej utalentowanych dżokejów w stolicy. Jednak od pewnego czasu na torze dzieją się dziwne rzeczy: wygrywają zawodnicy słabi, a niektórzy, w tym także i Grot, dostają propozycje nie do odrzucenia za przegranie wyścigu lub pogróżki od tajemniczego Demona Wyścigów. Ma on rozlegle możliwości: może zatruć konia lub wykluczyć dżokeja z wyścigu, przez co wpływa na to, kto wygrywa pieniądze n...

Książka dedykowana Profesorowi Andrzejowi Misiukowi ma wymiar nie tylko pamiątkowy, ale także wysoce naukowy. Problematyka bezpieczeństwa wewnętrznego, w tym zwłaszcza funkcjonowanie Policji, jak również historia administracji i prawa, są myślą przewodnią całej twórczości naukowej Profesora Andrzeja Misiuka, na którą składają się liczne monografie, opracowania zwarte, czy też artykuły naukowe. Należy podkreślić, iż zainicjował on i przez wiele lat kontynuował badania naukowe...

Historyczna, literaturoznawcza i politologiczna książka A. St. Kowalczyka opowiada o początkach i rozkwitaniu „Kultury”, autor łączy dwa poziomy zazwyczaj rozbieżnych relacji - poziom historycznoliterackiego wywodu, niezwykle precyzyjnego, źródłowego, i poziom pamiętnika, listu, nieledwie wyznania, rekon¬struowanego świadectwa. Książka ta, poświęcona ludziom i przyjaźni, mianowicie przyjaźni Jerzego Giedroycia i jego najwierniejszego publicysty, Juliusza Mieroszewskiego, budu...

Narkotyki to zbiór esejów autorstwa Stanisława Ignacego Witkacego, wydany po raz pierwszy w 1932 roku. Poszczególne eseje dotyczą nikotyny, alkoholu, kokainy, peyotlu, morfiny i eteru — i takie tytuły noszą kolejne rozdziały. W każdym z esejów Witkacy opisuje własne doświadczenia ze wskazanymi substancjami — opowiada zarówno przeżycia i wizje po zastosowaniu tychże używek, swoje pozytywne i negatywne wrażenia, jak i komentuje wpływ na społeczeństwo. Zbiór zawiera również appe...

Wiek ukraińsko-polski. Rozmowy z Bohdanem Osadczukiem. BOHDAN OSADCZUK Dziennikarz i publicysta, historyk. Urodził się w1920 roku w Kołomyi. Od 194 roku mieszkał w Berlinie. Współpracował z wieloma gazetami ukraińskimi, polskimi, niemieckojęzycznymi. Był między innymi najbliższym ukraińskim współpracownikiem Jerzego Giedroycia i berlińskim korespondentem „Neue Zurcher Zeitung”. Od 1966 roku był profesorem najnowszej historii europejskiej na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie....

Poeta, aktor, prozaik. Przyjaciel Mirona Białoszewskiego i współpracownik Jerzego Osterwy. Niesłusznie zapomniany geniusz, którego los ustawił spóźniony debiut książkowy. Czachorowskiego i Białoszewskiego łączyły wspomnienia wspólnie przeżytej okupacji, muzyczne, malarskie i teatralne fascynacje oraz upodobania do miejskich obrzeży, peryferii kultury i tandety. Reprezentatywną próbkę stylu Czachorowskiego przynosi Pejzaż Gnojnej Góry, eksperymentalny tryptyk z pogranicza nove...

W 1945 roku Polska znalazła się w otchłani klęski. Stało się tak nie tylko ze względu na zły los, ale też na skutek własnych naszych błędów, błędnej polityki kierowników naszego państwa i błędnych nastrojów społeczeństwa. (…) Możemy więc załamywać ręce i twierdzić, że zostaliśmy perfidnie oszukani i porzuceni przez sojuszników, i będzie to zgodne z prawdą. Ale to, co się nazywa „rozumem stanu” nie polega na biadaniu ex post nad przewrotnością wspólników, lecz na umiejętności ...

Swoją książkę o polityce Becka zatytułowałem: O jedenastej – powiada aktor – sztuka jest skończona. Był to tytuł pretensjonalny, należało go raczej użyć na motto książki. Ale wyrażał myśl, że polityka musi odpowiadać możliwościom, które ma państwo, że polityka musi być skoordynowana z potencjałem państwa. To samo miał na myśli Bismarck, kiedy użył tych słów właśnie: O jedenastej – powiada aktor – sztuka jest skończona. To znaczy, że można i uprawiać politykę uniezależnioną od...

Stanisław Ignacy Witkiewicz, pseud. Witkacy (1885-1939) - twórca o niezwykłej gamie zainteresowań i talentów malarz , pisarz (kilka powieści , m.in. "Nienasycenie", "Jedyne wyjście", dramaty jak "Szewcy", "W małym dworku") fotografik, teoretyk teatru i wreszcie filozof. I to oryginalny, nawiązujący do monadologii Leibniza, ale nadający jej zupełnie nowego charakteru. Za swoje główne dzieło filozoficzne uważał, opublikowany w 1935 roku traktat "Pojęcia i twierdzenia implikowan...