Książka stanowi analizę relacji, którą bohaterowie Kuśniewicza nawiązują z rzeczywistością jako absolutnym Innym, przybierającym w utworach pisarza rozmaite oblicza – od procesu historycznego po głębię nieświadomości. Taka relacja postrzegana jest w kategoriach doświadczenia, które znajduje swój wyraz na płaszczyźnie przestrzeni traktowanej jako naturalne środowisko istnienia człowieka, a zarazem jako warunek umożliwiający mu percepcję zjawisk świata otaczającego.
Interpretacyjna część książki obejmuje analizę trzech podstawowych wymiarów przestrzennych, z którymi ma do czynienia bohater Kuśniewicza – przestrzeń zewnętrzną (podzieloną na obszary: prywatny, historyczny oraz kulturowy), przestrzeń wewnętrzną oraz przestrzeń archetypiczną. W toku interpretacji wykorzystywane są narzędzia z zakresu literaturoznawstwa, filozofii, psychoanalizy i antropologii. Analiza doświadczenia rzeczywistości odbywającego się w każdym z tych wymiarów pokazuje rozmaite sposoby zachowania się człowieka - bohatera utworów Kuśniewicza - wobec własnej przeszłości, zbiorowej historii, kultury europejskiej, a także sfery nieświadomości prywatnej i zbiorowej.
Prace Komisji Filologicznej, t. 72
Publikacja dofinansowana ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego
