Opis treści
Publikacja ma charakter monografii trójautorskiej, przygotowanej we współpracy międzyuczelnianej (Uniwersytet Pedagogiczny im. KEN w Krakowie, Uniwersytet Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie i Uniwersytet im. Adama Mickiewicza).
Programy studiów filologicznych polskich uczelni podlegają ciągłej ewolucji, aby dopasować się do oczekiwań zmieniającego się rynku pracy i zwiększyć szanse zatrudnienia swoich absolwentów. Zmiany w profilu kształcenia filologów są niekiedy bardzo istotne.
W niniejszej publikacji analizowane są trzy obszary, w których otwarcie się filologii na karierę zawodową absolwentów w, szeroko rozumianym, przedsiębiorstwie jest szczególnie widoczne: są to współpraca uczelni z otoczeniem gospodarczym, przygotowanie studentów do porozumiewania się w JO w kontekstach specjalistycznych oraz kształcenie nauczycieli LSP, umiejących odpowiedzieć na oczekiwania specyficznych grup odbiorców. Analizie poddano programy studiów sześciu popularnych filologii, tj. anglistyki, germanistyki, romanistyki, iberystyki, italianistyki oraz rusycystyki.
Autorki podjęły się próby opisu form i sposobów kształcenia uniwersyteckiego na kierunkach neofilologicznych przez pryzmat głównych założeń glottodydaktyki specjalistycznej. Monografia jest więc z jednej strony zapisem faktycznego stanu rzeczy, jaki można zaobserwować na przykładzie oferty programowej studiów neofilologicznych w Polsce, ale z drugiej ilustracją, w jaki sposób i w jakim wymiarze teoretyczne i metodyczne założenia glottodydaktyki specjalistycznej ważą na kształcie każdego programu kształcenia przygotowującego do zawodu.
Bogaty materiał badawczy będący podstawą zrealizowanego badania pozwala wychwycić zmiany, jakie dotknęły kształcenie filologów w Polsce oraz pokazać miejsce dydaktyki języków specjalistycznych w obecnym kształceniu neofilologicznym. Wyniki analizy ukazują kierunki rozwoju oferty dydaktycznej, jak również mogą stanowić inspiracje do potencjalnych modyfikacji.
