Opis treści
Książka o miejscu i znaczeniu miasta w tradycji politycznej i intelektualnej oraz kulturze Zachodu. Jej autor, czołowy badacz tych zagadnień, ukazuje, jak od starożytności po współczesność zmieniała się rola miast w polityce i jak ewoluował mieszczański sposób życia. Przedstawia, jak na te zmiany wpływały i jak je opisywały dzieła słynnych myślicieli, uczonych, pisarzy, artystów, m.in. Arystotelesa, Cycerona, Dantego, Rembrandta, Johannesa Althusiusa, Jana Jakuba Rousseau, Benjamina Constanta, Charlesa Baudelaire'a, Maxa Webera, Auguste'a Rodina, Tomasza Manna, Sándora Máraia, Johna Lukacsa i Rogera Scrutona. Odwołuje się do doświadczeń różnych miast i epok, np. starożytnych Aten i Rzymu, średniowiecznych Budy i Sieny, renesansowych Florencji i Wenecji, siedemnastowiecznego Emden, Genewy z okresu oświecenia, dziewiętnastowiecznego Paryża, Koszyc z różnych etapów ich dziejów, Budapesztu z czasów rozkwitu przełomu XIX i XX wieku oraz doby totalitarnego zniewolenia. Podaje przykłady dobrych i złych praktyk z przeszłości – m.in. przywołując krytyki kierowane pod adresem rozrosłych ponad miarę megalopolis i formułowane jako alternatywy dla nich idee i koncepcje miast o ludzkiej skali. Inspiruje tym samym dyskusję o właściwie urządzonym mieście w dobrze urządzonym państwie, zatem o roztropnej polityce.
Ferenc Hörcher (1964), węgierski filozof polityczny, historyk myśli politycznej, filozof sztuki i poeta, dyrektor Instytutu Badawczego Polityki Uniwersytetu Służby Publicznej w Budapeszcie, pracownik naukowy w Instytucie Filozofii Sieci Badawczej Eötvös Loránd.
Seria: Biblioteka Myśli PolitycznejKsiążka o miejscu i znaczeniu miasta w tradycji politycznej i intelektualnej oraz kulturze Zachodu. Jej autor, czołowy badacz tych zagadnień, ukazuje, jak od starożytności po współczesność zmieniała się rola miast w polityce i jak ewoluował mieszczański sposób życia. Przedstawia, jak na te zmiany wpływały i jak je opisywały dzieła słynnych myślicieli, uczonych, pisarzy, artystów, m.in. Arystotelesa, Cycerona, Dantego, Rembrandta, Johannesa Althusiusa, Jana Jakuba Rousseau, Benjamina Constanta, Charlesa Baudelaire'a, Maxa Webera, Auguste'a Rodina, Tomasza Manna, Sándora Máraia, Johna Lukacsa i Rogera Scrutona. Odwołuje się do doświadczeń różnych miast i epok, np. starożytnych Aten i Rzymu, średniowiecznych Budy i Sieny, renesansowych Florencji i Wenecji, siedemnastowiecznego Emden, Genewy z okresu oświecenia, dziewiętnastowiecznego Paryża, Koszyc z różnych etapów ich dziejów, Budapesztu z czasów rozkwitu przełomu XIX i XX wieku oraz doby totalitarnego zniewolenia. Podaje przykłady dobrych i złych praktyk z przeszłości – m.in. przywołując krytyki kierowane pod adresem rozrosłych ponad miarę megalopolis i formułowane jako alternatywy dla nich idee i koncepcje miast o ludzkiej skali. Inspiruje tym samym dyskusję o właściwie urządzonym mieście w dobrze urządzonym państwie, zatem o roztropnej polityce.
Ferenc Hörcher (1964), węgierski filozof polityczny, historyk myśli politycznej, filozof sztuki i poeta, dyrektor Instytutu Badawczego Polityki Uniwersytetu Służby Publicznej w Budapeszcie, pracownik naukowy w Instytucie Filozofii Sieci Badawczej Eötvös Loránd.
