Opis treści
Friedrich Daniel Ernst Schleiermacher (1768–1834) był jednym z najwybitniejszych myślicieli niemieckiego romantyzmu. Urodzony we Wrocławiu teolog, filozof, filolog i tłumacz, badając świat oddziaływań komunikacyjnych i transferów informacji, eksplorował drogi przekładu, prowadzące przez terytoria różnych dyscyplin. Autor niniejszej monografii podejmuje próbę opisu owych dróg, analizując definiujące je teksty, które sytuują się w takich obszarach refleksji jak retoryka, hermeneutyka czy dialektyka. Wiąże przy tym różne wątki myślowe, starając się ukazać, w jak rozległej przestrzeni refleksji i praktyki twórczej ulokowane są te idee Schleiermachera, które współcześni teoretycy przekładu znaleźli w jego odczycie O różnych metodach tłumaczenia (1813) i wprowadzili w krąg swych naukowych dyskusji. Publikacja ta, dotycząca twórczości filozoficzno-filologicznej F.D.E. Schleiermachera, jest bez wątpienia ciekawą i ważną pozycją, o charakterze na wskroś pionierskim, a także istotnym przyczynkiem do polskich badań przekładoznawczych. Z recenzji dr hab. Renaty Dampc-Jarosz, prof. UŚ W trafnej lekturze Piotra de Bończa Bukowskiego Friedrich Schleiermacher nawołuje nas do przyjaznej (towarzyskiej) wspólnoty, opartej na dialogu, etycznie umocowanym wysiłku i umiejętności rozumienia jako zadania, w którym przekład respektować musi wspólnotę Rozumu przy równoczesnym zachowaniu wrażliwości na Różnice. Jest cudownie wspólnotowy i cierpko samotny, radośnie twórczy i skazany na niezaspokojenie. Prof. em. dr hab. Leonard Neuger Piotr de Bończa Bukowski – jest doktorem habilitowanym nauk humanistycznych, profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Pracuje w Instytucie Filologii Germańskiej UJ, gdzie pełni funkcję kierownika Pracowni Translacji. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół przekładoznawstwa, szeroko pojętej komparatystyki oraz historii literatury skandynawskiego i niemieckiego obszaru językowego. Aktualnie prowadzi badania nad teorią tłumaczenia, praktyką przekładu literackiego i transferu międzykulturowego oraz historią myśli przekładoznawczej. Jest autorem monografii Ordnungsschwund – Ordnungswandel. Pär Lagerkvist und der deutsche Expressionismus (2000), Suwerenność i posłuch. Problematyzacje autorytetu w wybranych utworach literackich Augusta Strindberga (2006), a także współredaktorem tomów zbiorowych. Wspólnie z Magdą Heydel wydał antologie Współczesne teorie przekładu (2009), Polska myśl przekładoznawcza (2013) i Polish Translation Studies in Action. Concepts – Methodologies – Applications (2019), jak również wybór prac przekładoznawczych Elżbiety Tabakowskiej (2015). Przebywał na stażach naukowych w Uppsali, Bonn i Berlinie. Otrzymał między innymi Nagrodę Prezesa Rady Ministrów oraz stypendia Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej, „Polityki”, a także Alexander von Humboldt-Stiftung.
