Opis treści
Osoba Jana Pawła Gawlika, legendarnego dyrektora Starego Teatru w Krakowie łączącego przez pewien czas tę funkcję z kierowaniem Teatrem TVP w Warszawie, mimo upływu lat budzi nie tylko zainteresowanie, ale i emocje badaczy naszej społeczno-teatralnej historii. Pogmatwany życiorys, ale przede wszystkim oszałamiająca kariera w peerelowskiej Polsce nie zostały dotąd w pełni opisane. Autorka odkrywa nieznane fakty z jego biografii. Ujawnia także polityczne konteksty objęcia przez Gawlika dyrekcji Starego Teatru w pełnym wydarzeń politycznych roku 1970. Pokazuje wewnętrzną sytuację w Starym, przytaczając między innymi dokumenty z archiwów SB. Na podstawie zachowanej korespondencji naświetla relacje Gawlika z Kazimierzem Dejmkiem, bohaterem jej poprzedniej książki (Dejmek). Odsłania również kulisy odejścia Gawlika z dyrekcji w roku 1981.
