Opis treści
Przedmiotem pracy jest przede wszystkim kompleksowa analiza procesów, jakie towarzyszyły działaniom konserwatorskim obejmującym ochronę i opiekę nad zabytkami w powojennym, ponad siedemdziesięcioletnim okresie dziejów Szczecina. Oznacza to podjęcie problematyki związanej z materialnym dziedzictwem kulturowym miasta, jakie ocalało ze zniszczeń wojennych, w aspekcie tendencji i rozwiązań, które towarzyszyły działaniom władz i służb konserwatorskich związanym z odbudową zarówno historycznego układu przestrzennego miasta, jak i jego zabytków. Główna kwestia poruszona w niniejszej publikacji dotyczy uwarunkowań, które miały wpływ na podjęty proces i sposób odbudowy Szczecina i jego zabytków oraz jakie to spowodowało konsekwencje dla zachowania i utrwalenia substancji zabytkowej miasta. Dla znalezienia odpowiedzi istotne było określenie, czy w pierwszych latach powojennych w pełni zostały zdefiniowane i rozpoznane zabytki Szczecina stanowiące jego materialne dziedzictwo kulturowe, czy na podstawie dostępnego materiału ikonograficznego oraz zachowanych reliktów zabytkowych budowli odnaleziono jego wszystkie elementy. A w rezultacie także pokazanie, na ile ocalały walory zabytkowe zachowanych po wojnie budowli i układów przestrzennych tworzących w 1945 r. historyczne miasto pomimo dokonanych zniszczeń.
